[η μουσική/ και οι σχέσεις των ανθρώπων /
είχαν/ από πάντα/ μια σχέση/ αδιάρρηκτη/
και τα δυο/ καθόριζαν/ και καθορίζονταν/
επηρεάζοντας/ δημιουργικά/ το ένα τ’ άλλο]
/…/
…
…η φωνή/ του εκφωνητή/ αναγγέλλει/ το μουσικό κομμάτι/
δίνει/ πληροφορίες/ για το ποιος/ το πού/ το πότε/
…τα βιολιά/ το ένα με το άλλο/ αρχίζουν/ ν’ ανταγωνίζονται/
τη σύγχυση/ θα 'λεγες/ στην ακοή/ ποιο πρώτο/ θα επιφέρει/
το φλάουτο/ γαργαλάει αμήχανα/ μαζί με το κλαρίνο/ νότες/
το όμποε/ σε κύματα/ να έρχεται και να φεύγει/
και που και που/ τα τρίγωνα/ ακούγονται στο βάθος/
τα τύμπανα/ κι αυτά χτυπούν/ σα να μαλώνουν/ μ' όλα τ’ άλλα/
κι όλα μαζί/ λες και συνωμοτούν/ σπέρνοντας το χάος/
[…όλ’ αυτά/ ακούγοντας/ πρωί, πρωί/ χαράματα/ το τρίτο]
…
ξαφνικά/ τα πάντα σιωπούν…/
ανάσα δεν ακούγεται/ …μια παύση/
…
δυο χτύποι/ της μπαγκέτας/ του μαέστρου/ στ’ αναλόγιο/…
τώρα/ αυτός/ έχει αναλάβει/ ένα ταξίδι/ μ' αυτά/ να κάνει/
τ' ακούω/ όλ’ αυτά/ ενώ κάθομαι και γράφω/ μαζεύοντας λέξεις/
και βλέπω εσένα/ που υπέροχη και χαλαρή/ κοιμάσαι/
…
ακούγεται/ ένας ήχος απαλός/ απ’ όλα τα όργανα/ στο βάθος/
τόσο καλά συντονισμένα/ που μοιάζουν/ σα να ’ναι ένα/
να περιγράφουν/ κάτι με χρώματα παστέλ/ σε τόνους απαλούς/
όπως το μενεξεδί/ που έχει/ αυτή την ώρα/ ο ουρανός/
με της αυγής/ το πρώτο φως/ και λίγο πριν/ ο ήλιος ν’ ανατείλει/
ο ήχος τους/ σιγά, σιγά/ ζωηρεύει/ κι ανάγλυφο παίρνει/
γίνονται/ όλα/ πιο φωτεινά/ με πιο έντονο/ το χρώμα/
ο ήλιος τώρα/ ολόλαμπρος και ζεστός/ το χώρο όλο/ φωτίζει/
τα βιολιά/ γίνονται/ όλο και πιο ζωηρά/ κι ανοίγουν την εικόνα/
σε βλέπω να ξυπνάς/ με απαλές νωχελικές και ράθυμες κινήσεις/
το φλάουτο/ και το κλαρίνο/ μπαίνουν απαλά/ σα να χαϊδεύουν/
όπως το αεράκι απ' το παράθυρο/ που πηγαινοφέρνει την κουρτίνα/
κι εσύ/ στριφογυρνάς/ δεν θες ακόμα/ να ξυπνήσεις/
σ' αρέσει/ να χουζουρεύεις/ διεκδικώντας/ λίγο ακόμα ύπνο/
ξάφνου/ παίζεται από τα βιολιά/ ένα γρήγορο στακάτο/
λες και σε μαλώνουν/ που αργείς/ ενώ το όμποε/ κάνει το φόντο/
ακολουθεί/ μια παύση/ μικρή/ κι εγώ σκύβω/ και σε φιλάω/
χαϊδεύοντας τα μαλλιά σου/ ενώ εσύ αρπάζεσαι πάνω μου/
ζητώντας τη συνενοχή μου/ για λίγο ύπνο παραπάνω/
σε κρατώ και σε φιλώ/ ψιθυρίζοντας/ τ’ όνομά σου/…
το πιάνο/ τώρα κυριαρχεί/ κι εσύ/ να σηκωθείς τ' αποφασίζεις/
…όσο/ είσαι στο ντους/ ακούγονται τα βιολιά/ σε πιτσικάτο/
και πάλι το πιάνο απαλά/ και πίσω του/ τα τρίγωνα/
την ώρα/ που πανέμορφη/ κι όλο νάζι/ στις κινήσεις/
κάνοντας πιρουέτες/ μπροστά από τον καθρέφτη/
διαλέγεις/ πώς να ντυθείς/ και τι φόρεμα να φορέσεις/…
…
κι ενώ με τον καφέ/ και το πρωινό/ εγώ ασχολούμαι/
εσύ έρχεσαι/ μου δίνεις ένα φιλί/ και κάθεσαι στο τραπέζι/
μ’ ένα δικό του σόλο/ το φλάουτο/ βελούδινα/ γεμίζει/ όλο το χώρο/
…
ήσυχα/ χωρίς να μιλάμε/ πίνουμε τον καφέ/
ακούγοντας και νοιώθοντας/ τη μουσική/
και οι σκέψεις μας/ στα χτεσινά/ που ζήσαμε/ πετάνε/
το πιάνο/ τώρα/ με νότες απαλές/
στην περιπλάνησή μας/ αυτή/ μας συντροφεύει/
…
/…/
γι’ αυτό/ με θέρμη υποστηρίζω/
πως είναι/ πολύ καλό/ όποτε το μπορούμε/
ν’ ακούμε όλοι μας/ πιο συχνά/ το τρίτο/
12.4.2χ4
Κ.Κ
Κι όλ' αυτά, όπως έλεγε ο Τζακ Νίκολσον, σ' εκείνο το έργο το καταπληκτικό, που παρίστανε έναν υποχονδριακό άφιλο και ακοινώνητο συγγραφέα, που ερωτεύεται μια σερβιτόρα, είναι σημαντικά, γιατί σε κάνουν να θέλεις να γίνεις καλύτερος! ("As good as it gets" -"Καλύτερες μέρες")
(Και μια εκδοχή για μια ακρόαση, χωρίς άλλη παρουσία)
Εγώ προτιμώ σαφώς την ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ!!!
Το τρίτο
[η μουσική/ και η διάθεση των ανθρώπων /
είχαν/ από πάντα/ μια σχέση/ αδιάρρηκτη/
και τα δυο/ καθόριζαν/ και καθορίζονταν/
επηρεάζοντας/ δημιουργικά/ τα όριά τους]
/…/
…
…η φωνή/ του εκφωνητή/ αναγγέλλει/ το μουσικό κομμάτι/
δίνει/ πληροφορίες/ για το ποιος/ το πού/ το πότε/
…τα βιολιά/ το ένα με το άλλο/ αρχίζουν/ ν’ ανταγωνίζονται/
τη σύγχυση/ θα 'λεγες/ στην ακοή/ ποιο πρώτο/ θα επιφέρει/
το φλάουτο/ γαργαλάει αμήχανα/ μαζί με το κλαρίνο/ νότες/
το όμποε/ σε κύματα/ έρχεται και φεύγει/
και που και που/ τα τρίγωνα/ ακούγονται στο βάθος/
τα τύμπανα/ κι αυτά χτυπούν/ σα να μαλώνουν/ μ' όλα τ’ άλλα/
κι όλα μαζί/ λες και συνωμοτούν/ σπέρνοντας το χάος/
[…όλ’ αυτά/ ακούγοντας/ πρωί, πρωί/ χαράματα/ το τρίτο]
…
ξαφνικά/ τα πάντα σιωπούν…/
ανάσα δεν ακούγεται/ …μια παύση/
…
δυο χτύποι/ της μπαγκέτας/ του μαέστρου/ στ’ αναλόγιο…/
τώρα/ αυτός/ έχει αναλάβει/ ένα ταξίδι/ μ' αυτά/ να κάνει/
τ' ακούω/ όλ’ αυτά/ ενώ κάθομαι και γράφω/ μαζεύοντας λέξεις/
με το μολύβι μου/ σκιτσάρω/ και κρατάω/ σημειώσεις
…
…ακούγεται/ ένας ήχος απαλός/ απ’ όλα τα όργανα/ στο βάθος/
τόσο καλά συντονισμένα/ που μοιάζουν/ σα να ’ναι ένα/
σα να περιγράφουν/ κάτι με χρώματα παστέλ/ σε τόνους απαλούς/
όπως το μενεξεδί/ που έχει/ αυτή την ώρα/ ο ουρανός/
με της αυγής/ το πρώτο φως/ της μέρας
…
ο ήχος τους/ σιγά, σιγά/ ζωηρεύει/ κι ανοίγει η εικόνα/
γίνονται/ όλα/ πιο φωτεινά/ με πιο έντονο/ το χρώμα/
ο ήλιος/ τώρα/ ολόλαμπρος/ και ζεστός/ το χώρο όλο/ φωτίζει/
το φλάουτο/ με τα βιολιά στο φόντο/ ξεχωρίζει/
ενώ/ το αεράκι/ στο παράθυρο/ παίζει/ με την κουρτίνα/
κι εγώ/ έναν ακόμα/ ελληνικό καφέ/ ετοιμάζω/ στην κουζίνα/
τα βιολιά/ ακούγονται/ ξανά/ σ’ ένα γρήγορο στακάτο/
πίνω/ μια γουλιά καφέ/ κι ανάβω ένα τσιγάρο/
η μουσική/ κάνει ένα μικρό κενό/ …μια μικρή παύση/
…/ η ημέρα/ έχει για τα καλά/ αρχίσει/
με όλους τους ήχους/ και της ζωής/ τη δράση/
και πάλι το πιάνο απαλά/ και πίσω του/ όλα τ' άλλα /
μοιάζει/ πλοίο με πανιά/ σε ήρεμη θάλασσα/ ν' αρμενίζει/
με το μολύβι μου/ όλ' αυτά/ θέλω/ να τα σκιτσάρω/
ν' αποτυπώσω/ τη στιγμή/ σε όλες/ τις πτυχές της/
το φλάουτο/ ξανά/ σ' ένα δικό του σόλο/
μελωδικά/ βελούδινα/ γεμίζει/ όλο το χώρο/
…/ σε πάνε όλ' αυτά/ αλλού/ σε πράγματα/ με αξία/
κοντά/ στη λεπτομέρειά/ και σ' αυτό/ που λέμε ουσία/
σου δίνουν/ τη δυνατότητα/ να ονειρευτείς/ να πας μια βόλτα
σε τόπους/ σε πράγματα/ και πρόσωπα/ που ενώ τα ξέρεις/
αλλιώς/ τ' αποτιμάς/ και αλλιώς/ τώρα/ τα βλέπεις/
…/ κι έρχονται/ σε ενίσχυση/ τα βιολιά/ κι ακολουθεί/ το πιάνο/
το όμποε/ στα πιο σημαντικά/ κάνει υπογραμμίσεις/
.../ αυτός είναι/ ο κόσμος της μουσικής/ ίδιος με τον άλλο κόσμο/
μόνο/ που η ματιά/ που τον κοιτάς/ τις όψεις του/ αλλάζει/
αφού η μουσική/ ένα δικό της/ ανάγλυφο/ του βγάζει/
…
…/μετά την αρχιτεκτονική/ τη γλυπτική/ και την ζωγραφική/
η τέταρτη/ κατά τον Hegel/ τέχνη/ είναι η μουσική/
σε μια αξιολόγηση/ για τις έξη Καλές Τέχνες/ που αυτός κάνει/
και αυτό ίσχυσε/ και ισχύει/ για το πώς/ πρέπει να ιεραρχούνται/
πιστεύω όμως/ πως ο σοφός αυτός/ ίσως και να έκανε/ λάθος/
οι τέχνες/ δεν ξεχωρίζουν/ και δεν ιεραρχούνται/
είναι/ κάθε φορά/ η ίδια η ζωή/ η αναφορά τους/
από μια άλλη όψη/ ή μ' έν' άλλο τρόπο/ ειδομένη/
κι ενώ η μουσική/ μπορεί να πει/ πολλά/ για όλες τις άλλες/
και μάλιστα πολλές φορές/ ακόμα/ και συμπληρώνοντάς τες/
οι άλλες/ δύσκολα/ για την μουσική/ μπορούν/ το ίδιο να κάνουν/
μ' εξαίρεση/ την ποίηση/ και αυτή/ ο Hegel/ την έχει/ έκτη/
άλλο αν/ όταν η μουσική τελειώσει/ κανείς δεν ξέρει/ που πηγαίνει/
…
γυρίζοντας/ μετά/ απ' όλες αυτές/ τις σκέψεις/ στο κομμάτι/
ακούγεται/ να παίζει …το πιάνο/ με νότες απαλές/
που στο τέλος/ της περιπλάνησής μου αυτής/ με συντροφεύει/
…/ και τότε/ όπως σ' ένα/ θεατρικό φινάλε/
εμφανίζονται/ όπως και οι ηθοποιοί/ όλα τα όργανα/ μαζί/
εδώ όμως/ φτιάχνοντας/ θα 'λεγες/ ένα θόλο/ που όλα τα στεγάζει/
όλα/ όσα παιχτήκανε/ και έζησα/ ακούγοντάς τα/ σ' αυτό το κομμάτι/
σ' ένα φινάλε/ που είναι όμως/ και μια νέα αρχή/ …για κάτι άλλο/
…
/…/
γι’ αυτό/ με θέρμη/ υποστηρίζω/
πως είναι/ πολύ καλό/ όποτε το μπορούμε/
ν’ ακούμε/ όλοι μας/ …πιο συχνά/ το τρίτο/
12.4.2χ4
Κ.Κ
είχαν/ από πάντα/ μια σχέση/ αδιάρρηκτη/
και τα δυο/ καθόριζαν/ και καθορίζονταν/
επηρεάζοντας/ δημιουργικά/ το ένα τ’ άλλο]
/…/
…
…η φωνή/ του εκφωνητή/ αναγγέλλει/ το μουσικό κομμάτι/
δίνει/ πληροφορίες/ για το ποιος/ το πού/ το πότε/
…τα βιολιά/ το ένα με το άλλο/ αρχίζουν/ ν’ ανταγωνίζονται/
τη σύγχυση/ θα 'λεγες/ στην ακοή/ ποιο πρώτο/ θα επιφέρει/
το φλάουτο/ γαργαλάει αμήχανα/ μαζί με το κλαρίνο/ νότες/
το όμποε/ σε κύματα/ να έρχεται και να φεύγει/
και που και που/ τα τρίγωνα/ ακούγονται στο βάθος/
τα τύμπανα/ κι αυτά χτυπούν/ σα να μαλώνουν/ μ' όλα τ’ άλλα/
κι όλα μαζί/ λες και συνωμοτούν/ σπέρνοντας το χάος/
[…όλ’ αυτά/ ακούγοντας/ πρωί, πρωί/ χαράματα/ το τρίτο]
…
ξαφνικά/ τα πάντα σιωπούν…/
ανάσα δεν ακούγεται/ …μια παύση/
…
δυο χτύποι/ της μπαγκέτας/ του μαέστρου/ στ’ αναλόγιο/…
τώρα/ αυτός/ έχει αναλάβει/ ένα ταξίδι/ μ' αυτά/ να κάνει/
τ' ακούω/ όλ’ αυτά/ ενώ κάθομαι και γράφω/ μαζεύοντας λέξεις/
και βλέπω εσένα/ που υπέροχη και χαλαρή/ κοιμάσαι/
…
ακούγεται/ ένας ήχος απαλός/ απ’ όλα τα όργανα/ στο βάθος/
τόσο καλά συντονισμένα/ που μοιάζουν/ σα να ’ναι ένα/
να περιγράφουν/ κάτι με χρώματα παστέλ/ σε τόνους απαλούς/
όπως το μενεξεδί/ που έχει/ αυτή την ώρα/ ο ουρανός/
με της αυγής/ το πρώτο φως/ και λίγο πριν/ ο ήλιος ν’ ανατείλει/
ο ήχος τους/ σιγά, σιγά/ ζωηρεύει/ κι ανάγλυφο παίρνει/
γίνονται/ όλα/ πιο φωτεινά/ με πιο έντονο/ το χρώμα/
ο ήλιος τώρα/ ολόλαμπρος και ζεστός/ το χώρο όλο/ φωτίζει/
τα βιολιά/ γίνονται/ όλο και πιο ζωηρά/ κι ανοίγουν την εικόνα/
σε βλέπω να ξυπνάς/ με απαλές νωχελικές και ράθυμες κινήσεις/
το φλάουτο/ και το κλαρίνο/ μπαίνουν απαλά/ σα να χαϊδεύουν/
όπως το αεράκι απ' το παράθυρο/ που πηγαινοφέρνει την κουρτίνα/
κι εσύ/ στριφογυρνάς/ δεν θες ακόμα/ να ξυπνήσεις/
σ' αρέσει/ να χουζουρεύεις/ διεκδικώντας/ λίγο ακόμα ύπνο/
ξάφνου/ παίζεται από τα βιολιά/ ένα γρήγορο στακάτο/
λες και σε μαλώνουν/ που αργείς/ ενώ το όμποε/ κάνει το φόντο/
ακολουθεί/ μια παύση/ μικρή/ κι εγώ σκύβω/ και σε φιλάω/
χαϊδεύοντας τα μαλλιά σου/ ενώ εσύ αρπάζεσαι πάνω μου/
ζητώντας τη συνενοχή μου/ για λίγο ύπνο παραπάνω/
σε κρατώ και σε φιλώ/ ψιθυρίζοντας/ τ’ όνομά σου/…
το πιάνο/ τώρα κυριαρχεί/ κι εσύ/ να σηκωθείς τ' αποφασίζεις/
…όσο/ είσαι στο ντους/ ακούγονται τα βιολιά/ σε πιτσικάτο/
και πάλι το πιάνο απαλά/ και πίσω του/ τα τρίγωνα/
την ώρα/ που πανέμορφη/ κι όλο νάζι/ στις κινήσεις/
κάνοντας πιρουέτες/ μπροστά από τον καθρέφτη/
διαλέγεις/ πώς να ντυθείς/ και τι φόρεμα να φορέσεις/…
…
κι ενώ με τον καφέ/ και το πρωινό/ εγώ ασχολούμαι/
εσύ έρχεσαι/ μου δίνεις ένα φιλί/ και κάθεσαι στο τραπέζι/
μ’ ένα δικό του σόλο/ το φλάουτο/ βελούδινα/ γεμίζει/ όλο το χώρο/
…
ήσυχα/ χωρίς να μιλάμε/ πίνουμε τον καφέ/
ακούγοντας και νοιώθοντας/ τη μουσική/
και οι σκέψεις μας/ στα χτεσινά/ που ζήσαμε/ πετάνε/
το πιάνο/ τώρα/ με νότες απαλές/
στην περιπλάνησή μας/ αυτή/ μας συντροφεύει/
…
/…/
γι’ αυτό/ με θέρμη υποστηρίζω/
πως είναι/ πολύ καλό/ όποτε το μπορούμε/
ν’ ακούμε όλοι μας/ πιο συχνά/ το τρίτο/
12.4.2χ4
Κ.Κ
Κι όλ' αυτά, όπως έλεγε ο Τζακ Νίκολσον, σ' εκείνο το έργο το καταπληκτικό, που παρίστανε έναν υποχονδριακό άφιλο και ακοινώνητο συγγραφέα, που ερωτεύεται μια σερβιτόρα, είναι σημαντικά, γιατί σε κάνουν να θέλεις να γίνεις καλύτερος! ("As good as it gets" -"Καλύτερες μέρες")
(Και μια εκδοχή για μια ακρόαση, χωρίς άλλη παρουσία)
Εγώ προτιμώ σαφώς την ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ!!!
Το τρίτο
[η μουσική/ και η διάθεση των ανθρώπων /
είχαν/ από πάντα/ μια σχέση/ αδιάρρηκτη/
και τα δυο/ καθόριζαν/ και καθορίζονταν/
επηρεάζοντας/ δημιουργικά/ τα όριά τους]
/…/
…
…η φωνή/ του εκφωνητή/ αναγγέλλει/ το μουσικό κομμάτι/
δίνει/ πληροφορίες/ για το ποιος/ το πού/ το πότε/
…τα βιολιά/ το ένα με το άλλο/ αρχίζουν/ ν’ ανταγωνίζονται/
τη σύγχυση/ θα 'λεγες/ στην ακοή/ ποιο πρώτο/ θα επιφέρει/
το φλάουτο/ γαργαλάει αμήχανα/ μαζί με το κλαρίνο/ νότες/
το όμποε/ σε κύματα/ έρχεται και φεύγει/
και που και που/ τα τρίγωνα/ ακούγονται στο βάθος/
τα τύμπανα/ κι αυτά χτυπούν/ σα να μαλώνουν/ μ' όλα τ’ άλλα/
κι όλα μαζί/ λες και συνωμοτούν/ σπέρνοντας το χάος/
[…όλ’ αυτά/ ακούγοντας/ πρωί, πρωί/ χαράματα/ το τρίτο]
…
ξαφνικά/ τα πάντα σιωπούν…/
ανάσα δεν ακούγεται/ …μια παύση/
…
δυο χτύποι/ της μπαγκέτας/ του μαέστρου/ στ’ αναλόγιο…/
τώρα/ αυτός/ έχει αναλάβει/ ένα ταξίδι/ μ' αυτά/ να κάνει/
τ' ακούω/ όλ’ αυτά/ ενώ κάθομαι και γράφω/ μαζεύοντας λέξεις/
με το μολύβι μου/ σκιτσάρω/ και κρατάω/ σημειώσεις
…
…ακούγεται/ ένας ήχος απαλός/ απ’ όλα τα όργανα/ στο βάθος/
τόσο καλά συντονισμένα/ που μοιάζουν/ σα να ’ναι ένα/
σα να περιγράφουν/ κάτι με χρώματα παστέλ/ σε τόνους απαλούς/
όπως το μενεξεδί/ που έχει/ αυτή την ώρα/ ο ουρανός/
με της αυγής/ το πρώτο φως/ της μέρας
…
ο ήχος τους/ σιγά, σιγά/ ζωηρεύει/ κι ανοίγει η εικόνα/
γίνονται/ όλα/ πιο φωτεινά/ με πιο έντονο/ το χρώμα/
ο ήλιος/ τώρα/ ολόλαμπρος/ και ζεστός/ το χώρο όλο/ φωτίζει/
το φλάουτο/ με τα βιολιά στο φόντο/ ξεχωρίζει/
ενώ/ το αεράκι/ στο παράθυρο/ παίζει/ με την κουρτίνα/
κι εγώ/ έναν ακόμα/ ελληνικό καφέ/ ετοιμάζω/ στην κουζίνα/
τα βιολιά/ ακούγονται/ ξανά/ σ’ ένα γρήγορο στακάτο/
πίνω/ μια γουλιά καφέ/ κι ανάβω ένα τσιγάρο/
η μουσική/ κάνει ένα μικρό κενό/ …μια μικρή παύση/
…/ η ημέρα/ έχει για τα καλά/ αρχίσει/
με όλους τους ήχους/ και της ζωής/ τη δράση/
και πάλι το πιάνο απαλά/ και πίσω του/ όλα τ' άλλα /
μοιάζει/ πλοίο με πανιά/ σε ήρεμη θάλασσα/ ν' αρμενίζει/
με το μολύβι μου/ όλ' αυτά/ θέλω/ να τα σκιτσάρω/
ν' αποτυπώσω/ τη στιγμή/ σε όλες/ τις πτυχές της/
το φλάουτο/ ξανά/ σ' ένα δικό του σόλο/
μελωδικά/ βελούδινα/ γεμίζει/ όλο το χώρο/
…/ σε πάνε όλ' αυτά/ αλλού/ σε πράγματα/ με αξία/
κοντά/ στη λεπτομέρειά/ και σ' αυτό/ που λέμε ουσία/
σου δίνουν/ τη δυνατότητα/ να ονειρευτείς/ να πας μια βόλτα
σε τόπους/ σε πράγματα/ και πρόσωπα/ που ενώ τα ξέρεις/
αλλιώς/ τ' αποτιμάς/ και αλλιώς/ τώρα/ τα βλέπεις/
…/ κι έρχονται/ σε ενίσχυση/ τα βιολιά/ κι ακολουθεί/ το πιάνο/
το όμποε/ στα πιο σημαντικά/ κάνει υπογραμμίσεις/
.../ αυτός είναι/ ο κόσμος της μουσικής/ ίδιος με τον άλλο κόσμο/
μόνο/ που η ματιά/ που τον κοιτάς/ τις όψεις του/ αλλάζει/
αφού η μουσική/ ένα δικό της/ ανάγλυφο/ του βγάζει/
…
…/μετά την αρχιτεκτονική/ τη γλυπτική/ και την ζωγραφική/
η τέταρτη/ κατά τον Hegel/ τέχνη/ είναι η μουσική/
σε μια αξιολόγηση/ για τις έξη Καλές Τέχνες/ που αυτός κάνει/
και αυτό ίσχυσε/ και ισχύει/ για το πώς/ πρέπει να ιεραρχούνται/
πιστεύω όμως/ πως ο σοφός αυτός/ ίσως και να έκανε/ λάθος/
οι τέχνες/ δεν ξεχωρίζουν/ και δεν ιεραρχούνται/
είναι/ κάθε φορά/ η ίδια η ζωή/ η αναφορά τους/
από μια άλλη όψη/ ή μ' έν' άλλο τρόπο/ ειδομένη/
κι ενώ η μουσική/ μπορεί να πει/ πολλά/ για όλες τις άλλες/
και μάλιστα πολλές φορές/ ακόμα/ και συμπληρώνοντάς τες/
οι άλλες/ δύσκολα/ για την μουσική/ μπορούν/ το ίδιο να κάνουν/
μ' εξαίρεση/ την ποίηση/ και αυτή/ ο Hegel/ την έχει/ έκτη/
άλλο αν/ όταν η μουσική τελειώσει/ κανείς δεν ξέρει/ που πηγαίνει/
…
γυρίζοντας/ μετά/ απ' όλες αυτές/ τις σκέψεις/ στο κομμάτι/
ακούγεται/ να παίζει …το πιάνο/ με νότες απαλές/
που στο τέλος/ της περιπλάνησής μου αυτής/ με συντροφεύει/
…/ και τότε/ όπως σ' ένα/ θεατρικό φινάλε/
εμφανίζονται/ όπως και οι ηθοποιοί/ όλα τα όργανα/ μαζί/
εδώ όμως/ φτιάχνοντας/ θα 'λεγες/ ένα θόλο/ που όλα τα στεγάζει/
όλα/ όσα παιχτήκανε/ και έζησα/ ακούγοντάς τα/ σ' αυτό το κομμάτι/
σ' ένα φινάλε/ που είναι όμως/ και μια νέα αρχή/ …για κάτι άλλο/
…
/…/
γι’ αυτό/ με θέρμη/ υποστηρίζω/
πως είναι/ πολύ καλό/ όποτε το μπορούμε/
ν’ ακούμε/ όλοι μας/ …πιο συχνά/ το τρίτο/
12.4.2χ4
Κ.Κ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου