Μας προέκυψε
Δαλάι Λάμα
"Μήνυμα προς τον Λεωνίδα Κύρκο να... επιστρέψει στην περίοδο της σιωπής, έστειλε χθες η πλειοψηφία της Κουμουνδούρου, ενοχλημένη από τη δήλωση του ιστορικού ηγέτη της Αριστεράς προς «ΤΑ ΝΕΑ» πως το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι ταπεινωτικό". Από τα «ΤΑ ΝΕΑ» 11.6.2χ9
…
Να μην ξεχνάμε πως του δογματισμού που εξελίχθηκε πολλές φορές σε σταλινισμό, προϋπήρξε πάντα ο πατερναλισμός!
…
Μα κυρ-Λεωνίδα, δεν σε ενημερώνουν!;
Δεν σου είπε κανένας, για το τι συνέβη σε όλη την Ευρώπη, σ' αυτές τις ευρωεκλογές; Γιατί δεν το ομολογείς να ησυχάσεις κι εσύ και όλοι οι άλλοι, πως αυτό που σε απασχολεί, είναι η "ρεβάνς" (με τους Αλαβάνο – Τσίπρα / δηλ. την πλειοψηφία του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ) και τ' άλλα όλα, είναι για το θεαθήναι!
Πρώτος εσύ, με τον δογματικό, σταλινικού τύπου πατερναλισμό σου, κάνεις το μεγάλο κακό. Δηλαδή, ένα κακό ακόμα! Και αυτό είναι ταπεινωτικό! Πρώτα και κύρια για 'σένα τον ίδιο!
...
Ο πατερναλισμός με τον οποίο παρεμβαίνεις, δεν έχει κάλυψη ούτε και από εσένα τον ίδιο, αν το δεις νηφάλια.
Ο χώρος αυτής της Αριστεράς, μάτωσε και αγωνίστηκε με σθένος, για να εδραιώσει μια άλλου ύφους διαπάλη ιδεών, μακριά από τις απολυτότητες του πατερναλισμού και του δογματισμού. Στην τελική: του σταλινισμού!
11.6.2χ9
Κ.Κ
Υ.Γ
Θα πρέπει κάποτε να μπει ένα τέλος στις σοφιστείες, του να μπορεί κάποιος να το παίζει καθαρόαιμος αριστερός όταν μιλάει με πασοκτζήδες και δεξιός κεντρώος σοσιαλδημοκράτης, όταν μιλάει με αριστερούς. Και στις δύο περιπτώσεις διδάσκων! Αυτό το τρελοκομείο θα πρέπει να πάψει να καθορίζει την πολιτική "συζήτηση". Όπως και τα παροπλισμένα απολιθώματα παλαιών στελεχών με "πλούτο" λαθών, τα οποία προσπαθούν να τα καμουφλάρουν, με κραυγές περί καθαρότητας και ορθότητας. Με αμφίβολες όμως σφραγίδες και περγαμηνές για όλ' αυτά.
Θυμίζουν τους πατριδοκάπηλους ελληναράδες!
Κάποτε θα πρέπει να κάνουμε την μεγάλη κίνηση να "βγούμε" και να πορευτούμε στην Ιστορία! Χωρίς "γκουρού" και αρχιερείς!
Και θα είναι κρίμα να εξελιχθούμε σε Ιταλία. Όπου επιδιώκοντας το καλύτερο(;) για την Αριστερά, βλέπουμε να την κατακερματίζουν(!) με τα επιτελικά τους καπρίτσια και παραδοξολογήματα, μεταφέροντας όλο το ενδιαφέρον, στην μετάλλαξή της σε σοσιαλδημοκρατία(;) με αποτέλεσμα όμως, να φέρνουν και να ξαναφέρνουν τον Berlusconi στην εξουσία! Προς μεγάλη απογοήτευση των αριστερών και κατενθουσιασμό των δεξιών, μέχρι και τον φασίστα Φίνι, πολιτικό σύμμαχο του Berlusconi.
Να παρακολουθούμε τις εξελίξεις του Ιταλικού χώρου ναι! Έχουμε πολλά να διδαχθούμε! Να γίνουμε όμως Ιταλία, …σε καμία περίπτωση!
Είναι πολύ κρίμα που τεμαχίσαμε τόσο πολύ την "ανάσα" της Αριστεράς! Και είναι κρίμα, γιατί επιτρέψαμε να το κάνουν αυτό, κάποιοι που ακόμα και οι ίδιοι δηλώνουν πια σήμερα, πως δεν ήθελαν και δεν θέλουν καμία σχέση με την Αριστερά.
Το αντίθετο! Θέλουν να την καταργήσουν!
Γι' αυτούς, όπως έχουν δηλώσει, πολύ επίσημα μάλιστα χείλη, είναι ευτύχημα και η ήττα και η περιθωριοποίησή της!
Είναι βλέπεις εθνικό μας ιδίωμα: να βγάζουμε τα μάτια μας, με τα ίδια μας τα χέρια!
…
Τελικά, το ζητούμενο δεν είναι η κοινωνία και η πολιτική για την καλύτερη βοήθειά της, στην εξέλιξη και την προστασία της. Το ζητούμενο για κάποιους, είναι ο βιοπορισμός τους και η κοινωνική τους αποκατάσταση δια μέσου της πολιτικής! Γι' αυτό και συμπεριφέρονται και δείχνουν τόσο "κολλημένοι".
Δεν είναι τυχαίο, που η παρουσία τους, άνθησε μετά και όχι κατά την χούντα. Όλοι τους τότε ήταν χαμένοι και πολλοί συμβιβασμένοι! Αλλού!
…
Μένουμε όμως όλοι μας κολλημένοι στη φόρμα και δεν παίρνουμε τα μηνύματα που υπάρχουν. Και υπάρχουν μηνύματα: για όλους και από παντού. Μια εποχή κρίσης σε όλα τα επίπεδα και με τον κόσμο, τον απλό κόσμο, να την υφίσταται με δραματικές συνέπειες στην καθημερινότητά του. Και είναι απογοητευτικό να βλέπουμε την Αριστερά, τον μόνο εχθρό που αναγνωρίζει και μάχεται, να είναι η άλλη μισή αριστερά. Όχι με την έννοια της Διαλεκτικής ή με την δυναμική της Αυτογνωσίας. Αλλά της πιο στείρας αντιπαράθεσης, στη διεκδίκηση εξασφάλισης της κυριαρχίας και της εξουδετέρωσης του αντιπάλου. Δηλαδή ο εχθρός της να είναι ο εαυτός της! Είναι μια εκδοχή δραματική και μια από τις μεγαλύτερες ήττες για την Αριστερά. Οδηγεί στην καθολική αναίρεσή της! Και δίνει περιθώρια ζωής, στην τελειωμένη, αν μη τι άλλο ηθικά Δεξιά και με τις γνωστές συνέπειες.
.
