ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ '09

.

.
Σ' αυτές τις ευρωεκλογές, όλη η Ευρώπη έδωσε και δίνει πολλαπλές εξετάσεις και απ' ό,τι φαίνεται αποτυγχάνει σε όλες.
Διανύουμε δυστυχώς και την παρούσα προεκλογική περίοδο χωρίς συζήτηση και χωρίς επιχειρήματα.

Αυτή την φορά, με όλη την Ευρώπη καταμεσής σ΄ ένα πέλαγος προβλημάτων: την οικονομική κρίση (η οποία δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η αιτία της έχει όνομα και είναι οι νεοφιλελεύθερες εμμονές και μονομέρειες των επιλογών του διευθυντηρίου των Βρυξελών και των τραπεζών και φυσικά των ευρωπαϊκών δεξιών και δεξιόστροφων κυβερνήσεων που τα συγκροτούν, τα στηρίζουν και τα αξιοποιούν, για τα συμφέροντα συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων και των επιλογών τους) την εφιαλτική αύξηση της ανεργίας, τη μείωση του αισθήματος ασφάλειας για τους πολλούς, με το κοινωνικό κράτος σε μαρασμό, το κράτος δικαίου επιλεκτικά παρόν και την ανυπαρξία οικονομικού σχεδιασμού και οποιασδήποτε προοπτικής διεξόδου για τους λαούς της Ευρώπης. Και ανάγοντας, κατ' αυτόν τον τρόπο τέλος, την βαρβαρότητα σε τρέχουσα καθημερινότητα, μ' όλ' αυτά που συμβαίνουν! Αν και σ' αυτό, για να είμαστε δίκαιοι, υπάρχει μεγάλη ποικιλία καταγωγής και από πολλές άλλες κατευθύνσεις.

Το όλο των "επιλογών" τους λοιπόν, απεδείχθη μια πελώρια φούσκα με τα όσα συνέβησαν. Με τις παραμορφώσεις και τις οικονομικές και όχι μόνο ύποπτες αλχημείες, όπου "τζογάρονται" τα πάντα. Για να φτάσουμε μέχρι τις καταρρεύσεις που είδαμε και βλέπουμε. Και παρ' όλ' αυτά "αυτοί" εκεί, να επιμένουν! Αδιαφορώντας για το αν η επανάληψη του ιδίου "λάθους" αντί της υπέρβασης των αιτιών του, καταντά μια "a priori" ιλαρότητα με τραγικές όμως συνέπειες. Δεν πρόκειται όμως εδώ για λάθη αλλά για συνειδητές επιλογές! Και οι συνέπειες είναι εγκληματικές με τα όσα καταργούν ή αναιρούν και διαφθείρουν. Αλλά και ο πόνος και η δυστυχία που προκάλεσαν και προκαλούν!

Θα περίμενε λοιπόν κάποιος, να υπάρξει ένα θερμό κλίμα συζητήσεων, για την όλη φιλοσοφία των επιλογών και του όλου σχεδιασμού για την Ευρώπη προεκλογικά. Άντ' αυτού το ΤΙΠΟΤΑ. Άκρα του τάφου σιωπή!

Με την σιωπή όμως δεν οικοδομούνται ούτε θέσεις εργασίας, ούτε ανάπτυξη και ευημερία για τους λαούς. Δεν οικοδομείται τίποτα και για κανέναν! Απλώς κερδίζουν χρόνο όσοι είναι στα "κουμάντα" και συνεχίζουν το άθλιο έργο τους και την χειραγώγηση όλων! Γεμίζει λοιπόν η όλη ατμόσφαιρα από τη μελαγχολία όλης αυτής της αυτοκαταστροφικής ροπής. Η παρουσία των Ιδεών, της Πολιτικής και των Αγώνων, είναι σα να μην υπάρχει πια! Και αυτό είναι το χειρότερο απ' όλα τα παραπάνω!

Έχουν όμως και αυτά τις αιτίες τους. Και οι αιτίες έχουν και αυτές όνομα. Είναι το σύνολο των προοδευτικών και των αριστερών ηγεσιών, που εντελώς κατώτεροι των περιστάσεων, ψάχνουν τα κόμματα και τις τελείες για να καταγράψουν διαφορές και να εξασφαλίζουν την ισοβιότητα στις θεσούλες τους. Είναι και ο κόσμος που μέσα από ένα ακραίο μιθριδατισμό, δεν λέει να αναζητήσει και να κάνει την υπέρβαση.

K.K
.

...καθημερινός αυτοσχεδιασμός

.

Ρολίστες στην... κυβέρνηση

Του Γιώργου Μπράμου

Από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 13/05/2009

Η εγχώρια τηλεόραση έχει, κατ' αναλογία, τα περισσότερα σίριαλ και σειρές από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Το τηλεοπτικό μοντέλο που ακολουθείται στην Ελλάδα μοιάζει πολύ με το λατινοαμερικάνικο, εξού και η πρόσφατη πληθωρική εισαγωγή format απ' αυτές τις περιοχές. Είναι γνωστόν πως είμαστε η πατρίδα της τραγωδίας και της κωμωδίας, άρα οι εγχώριες ανάγκες για κλάψες, γέλια, χαζέματα, πασατέμπους και εκτονώσεις είναι αυξημένες. Τα σίριαλ όμως δεν προορίζονται και δεν κατασκευάζονται μόνο για τις τηλεοπτικές ζώνες του prime time. Ξεκινούν από το πρωί και -το κυριότερο- δεν είναι μόνο τηλεοπτικής εκμετάλλευσης. Κάθε μέρα και ξεχωριστά επεισόδια, κάθε μέρα νέες -ή και παλιές, τι αξία έχει;- εκπλήξεις. Το παν όμως είναι η σταθερότητα των ρόλων. Κάποιοι πρέπει από τα χαράματα να είναι οι οργισμένοι. Τα πρωινά «παιδιά του λαού» οδύρονται για το καλάθι της νοικοκυράς και η παράστασή τους γεμίζει τις τσέπες τους με ακριβά συμβόλαια. Η δημοσιογραφία δεν είναι είδηση, αποκάλυψη, κριτική, αλλά γουρλωμένα μάτια, ύφος συμπάσχοντος, γραφείο παραπόνων. Προς τις οχτώ ορισμένοι αναλαμβάνουν ρόλο τιμητή και αργά το βράδυ υπάρχει η μεγάλη παράδοση ενός συγκεκριμένου ρέκτη στους ρόλους εισαγγελέα. Πρωταγωνιστικούς ρόλους στα σίριαλ κρατάνε επίσης κάποιοι, που από συνήθεια, σύμβαση ή εθελοτυφλία χαρακτηρίζουμε ως πολιτικούς. Στη μια περίπτωση ερμηνεύουν τους ρόλους των καυγατζήδων. Στην άλλη διαγωνίζονται για την επιγραμματική φράση, την περιβόητη «ατάκα», με μπόλικες δόσεις μεταφορών, παραδοξολογίας, παροιμιών και ανεκδότων. Η οικονομική κρίση είναι βέβαιον ότι, πριν απ' όλους, θα χτυπήσει τη show biz. Ηδη και στη χώρα μας και παγκοσμίως «κόβονται» πολλά σίριαλ. Αυτό θα έχει οδυνηρές συνέπειες για τους εργαζόμενους στον τομέα αυτόν, αλλά νομίζω πως δεν θα επηρεάσει τη λαιμαργία του φιλοθεάμονος κοινού για γέλιο και δάκρυ. Υπάρχουν, λοιπόν, δημοσιογράφοι και πολιτικοί που μπορούν εξίσου αποτελεσματικά και άνετα να καλύψουν τα κενά. Χωρίς ηθοποιούς, σεναριογράφους και σκηνοθέτες, με εφόδια έναν πρωτόγονο έστω, αλλά και απ' ό,τι φαίνεται αποτελεσματικό και φθηνό αυτοσχεδιασμό, το show biz μπορεί να αντέξει την κρίση. Οι μαϊμούδες κοστίζουν φθηνότερα. Αλλωστε, κυκλοφορεί ένας θρύλος, για ένα νεαρό αρχηγό που ήρθε στα πράγματα -στην κυβέρνηση δηλαδή- επειδή κουνούσε τα χέρια, μιλούσε ωραία, τα έβαζε με όλους, παραβίαζε, με μέτρο βέβαια, το πολιτικό σαβουάρ βιβρ, έλεγε διάφορα καλοπουλημένα περί διαφθοράς, μεταρρυθμίσεων και επανίδρυσης. Απέναντί του είχε έναν τύπο με μπλοκάκι, που έκανε σαρδάμ και πάσχιζε να βάλει τη χώρα του σε μια πολυεθνική ενότητα, με κοινό νόμισμα, να τη σέβονται οι άλλοι και να εξασφαλίζεται μια εγγυημένη σταθερότητα. Ο ίδιος έφτιαξε δρόμους, αεροδρόμια, μετρό. Ενας χαριτωμένος μόδιστρος σχολίασε πως ο πρώτος, ο νεαρός αρχηγός, είχε λάμψη, ενώ ο δεύτερος ήταν μουντός. Με τέτοια εφόδια, φυσικά νίκησε και σάρωσε ο νεαρός. Σύμφωνα με τους νόμους της σύγχρονης ζωής, η λάμψη κερδίζει την αποτελεσματικότητα. Με τον θρίαμβό του που, μάλιστα σημειώθηκε δύο φορές, ίδρυσε, κατά κάποιον τρόπο, ένα νέο επάγγελμα που, απ' ό,τι δείχνει, θα εκτοπίσει από την τηλεόραση τις ειδικότητες που σχετίζονται με τη μυθοπλασία. Αυτού του είδους οι ρολίστες δεν είναι μόνο μια φθηνή λύση, στην κρίση που μαστίζει τη show biz. Μπορούν να καλύψουν κενά στη διακυβέρνηση της χώρας και να διασκεδάζουν ολημερίς και ολονυχτίς το πλήθος που θέλει να ξεφύγει λίγο από τα βάσανά του. Το μεγάλο πρόβλημα είναι πως το συγκεκριμένο επάγγελμα απαιτεί κάποιες αντοχές. Δεν είναι εύκολο πράγμα ο καθημερινός αυτοσχεδιασμός και η ακατάπαυστη παραγωγή φραστικού οίστρου. Κουράζει. Σύμφωνα με κάπως παλαιότερες πληροφορίες, ο μέγας ιδρυτής αυτού του επαγγέλματος, από τότε που απέλυσε τον πρώτο σκηνοθέτη, σεναριογράφο του και συμπρωταγωνιστή του και προσπάθησε να τα κάνει όλα μόνος του, άρχισε να παρουσιάζει συμπτώματα κόπωσης. Ετσι παρουσιάζονται κενά στη ροή του προγράμματος, που είτε λέγονται Βατοπέδι, είτε ομόλογα, είτε κάτι άλλα, περίεργα. Καιρός για ένα διαλειμματάκι, όπως λέει ο μέγας πατριώτης και Ελληνας Γ. Αυτιάς το break.

.

O tempora, o mores!

.
"Η Δημοκρατία με κλειστή την βουλή, λειτουργεί καλύτερα"
Κώστας Καραμανλής

.

Τα παραπάνω, αποτελούν ίσως, πρόσθετους λόγους ανησυχίας, για τις συνέπειες από τον ιό της νόσου των χοίρων, στα καθ' ημάς!

Κ.Κ
.