Έτσι ήταν…
μακρύς ο δρόμος
και δύσκολο το ταξίδι
λίγοι για παρέα μα οι καλοί
όλοι αποφασισμένοι
Έτσι ήταν…
το βλέμμα ξάστερο
χωρίς σκιές και ψέματα
και κάποιος πάντα πρόθυμος
να σε στηρίξει να σταθείς
Έτσι ήταν…
γίνανε πολλά και δύσκολα
κανένας δεν σιγοστάθηκε
να παραπονεθεί και να μετρήσει
μόνο η πορεία είχε νόημα κι ο στόχος
Έτσι ήταν…
σε κάθε μας βήμα
φτιάχναμε και κατακτούσαμε
πάντα κάτι στέρεο κι αναγκαίο
κάτι να κρατάει ψηλά τον πήχη
Έτσι ήταν…
τα υλικά μας ήταν πάντα
κομμάτια από την ψυχή μας
με συλλογικότητα κι αλληλεγγύη
και με φροντίδα για το εμείς
Έτσι ήταν…
με γενναιοδωρία κι απλοχεριά
μακριά κάθε προσωπικό συμφέρον
το ρίσκο ήταν η ανάσα μας
κι ο στόχος πάντοτε εμπρός μας
Έτσι ήταν…
ποτέ πουθενά και για τίποτα
δεν μπήκαμε τσαμπατζήδες
δεν κόψαμε δρόμο
και δεν περάσαμε από δίπλα
Έτσι ήταν…
…
Έτσι θα 'πρεπε…
να 'ναι ο απολογισμός μας
γίνανε όμως πολλά
κι ήρθαν πολλά αλλιώς
απ' ό,τι είχαμε ελπίσει
…
Ναι! για όλ' αυτά
είχαμε κάποτε ξεκινήσει
25.11.2χ6
Κ.Κ
Υ.Γ
"…Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε στο εξής θα παίζουμε σ' αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα…"
Κ. Τριπολίτης
...
Τώρα…
Αδυνατώ να τακτοποιήσω την σκέψη μου. Αδυνατώ να τακτοποιήσω την ζωή μου. Αδυνατώ πια να αντιδράσω, όταν βλέπω την ζωή μου να άγεται και να φέρεται. Να ποδοπατιέται και να την κακομεταχειρίζονται ως αναλώσιμο είδος, οι πάντες, ακόμα και άνθρωποι δικοί μου, σύντροφοί μου, φίλοι μου, σύμφωνα με τις ανάγκες και τις ορέξεις τους. Απεδείχθησαν τελικά πολλοί απ' αυτούς, με μοναδικό κίνητρο, τον εγωισμό τους. Αδύνατοι!
Νοιώθω να βυθίζομαι και να πνίγομαι, μέσα σ' ένα περιβάλλον βαρβαρότητας, χωρίς κανένα έλεος. Τα χτυπήματα έρχονται από παντού και χωρίς καμία αίσθηση ανθρωπιάς και μέτρου. Είναι σαν να μην υπάρχει ίχνος πολιτισμού, αρχών, κριτηρίων και αξιών. Μόνον τα χτυπήματα. Από παντού και απ' όλους. Απ' όλους!
Έχω την αίσθηση, πως η κατρακύλα που έχουν πάρει τα πράγματα, παίρνει διαστάσεις χιονοστιβάδας. Πως δεν είδαμε ακόμα τίποτα. Όσο οδυνηρά και αν είναι, τα όσα είδαμε και βλέπουμε, δεν είναι τίποτα στα όσα έπονται. Δεν οδηγούμεθα προς την έξοδο, δυστυχώς, αλλά μπαίνουμε σε έναν λαβύρινθο δυνών και καταστροφών, χωρίς να μπορούμε να αντιληφθούμε το μέγεθός τους. Πρόκειται για ένα αντι-πολιτισμικό τσουνάμι, που δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο.
Οι άνθρωποι φλερτάρουν ανοιχτά με την αυτοκαταστροφή. Το χειρότερο απ' οποιοδήποτε άλλο κακό. Σ' αυτό δεν χωράει μεσολάβηση. Και όταν μια τέτοια διαδικασία αρχίσει, δυστυχώς πάει μέχρι το τέλος. Δεν υπάρχει σωτηρία.
Έχουμε κινήσεις με απόλυτα διαστροφικό χαρακτήρα. Είναι σχεδόν τυφλές. Δεν παίρνουν τίποτα υπ' όψη τους. Είναι απόλυτα εγωιστικές και περιθωριακές πολιτισμικά.
…
μακρύς ο δρόμος
και δύσκολο το ταξίδι
λίγοι για παρέα μα οι καλοί
όλοι αποφασισμένοι
Έτσι ήταν…
το βλέμμα ξάστερο
χωρίς σκιές και ψέματα
και κάποιος πάντα πρόθυμος
να σε στηρίξει να σταθείς
Έτσι ήταν…
γίνανε πολλά και δύσκολα
κανένας δεν σιγοστάθηκε
να παραπονεθεί και να μετρήσει
μόνο η πορεία είχε νόημα κι ο στόχος
Έτσι ήταν…
σε κάθε μας βήμα
φτιάχναμε και κατακτούσαμε
πάντα κάτι στέρεο κι αναγκαίο
κάτι να κρατάει ψηλά τον πήχη
Έτσι ήταν…
τα υλικά μας ήταν πάντα
κομμάτια από την ψυχή μας
με συλλογικότητα κι αλληλεγγύη
και με φροντίδα για το εμείς
Έτσι ήταν…
με γενναιοδωρία κι απλοχεριά
μακριά κάθε προσωπικό συμφέρον
το ρίσκο ήταν η ανάσα μας
κι ο στόχος πάντοτε εμπρός μας
Έτσι ήταν…
ποτέ πουθενά και για τίποτα
δεν μπήκαμε τσαμπατζήδες
δεν κόψαμε δρόμο
και δεν περάσαμε από δίπλα
Έτσι ήταν…
…
Έτσι θα 'πρεπε…
να 'ναι ο απολογισμός μας
γίνανε όμως πολλά
κι ήρθαν πολλά αλλιώς
απ' ό,τι είχαμε ελπίσει
…
Ναι! για όλ' αυτά
είχαμε κάποτε ξεκινήσει
25.11.2χ6
Κ.Κ
Υ.Γ
"…Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε στο εξής θα παίζουμε σ' αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα…"
Κ. Τριπολίτης
...
Τώρα…
Αδυνατώ να τακτοποιήσω την σκέψη μου. Αδυνατώ να τακτοποιήσω την ζωή μου. Αδυνατώ πια να αντιδράσω, όταν βλέπω την ζωή μου να άγεται και να φέρεται. Να ποδοπατιέται και να την κακομεταχειρίζονται ως αναλώσιμο είδος, οι πάντες, ακόμα και άνθρωποι δικοί μου, σύντροφοί μου, φίλοι μου, σύμφωνα με τις ανάγκες και τις ορέξεις τους. Απεδείχθησαν τελικά πολλοί απ' αυτούς, με μοναδικό κίνητρο, τον εγωισμό τους. Αδύνατοι!
Νοιώθω να βυθίζομαι και να πνίγομαι, μέσα σ' ένα περιβάλλον βαρβαρότητας, χωρίς κανένα έλεος. Τα χτυπήματα έρχονται από παντού και χωρίς καμία αίσθηση ανθρωπιάς και μέτρου. Είναι σαν να μην υπάρχει ίχνος πολιτισμού, αρχών, κριτηρίων και αξιών. Μόνον τα χτυπήματα. Από παντού και απ' όλους. Απ' όλους!
Έχω την αίσθηση, πως η κατρακύλα που έχουν πάρει τα πράγματα, παίρνει διαστάσεις χιονοστιβάδας. Πως δεν είδαμε ακόμα τίποτα. Όσο οδυνηρά και αν είναι, τα όσα είδαμε και βλέπουμε, δεν είναι τίποτα στα όσα έπονται. Δεν οδηγούμεθα προς την έξοδο, δυστυχώς, αλλά μπαίνουμε σε έναν λαβύρινθο δυνών και καταστροφών, χωρίς να μπορούμε να αντιληφθούμε το μέγεθός τους. Πρόκειται για ένα αντι-πολιτισμικό τσουνάμι, που δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο.
Οι άνθρωποι φλερτάρουν ανοιχτά με την αυτοκαταστροφή. Το χειρότερο απ' οποιοδήποτε άλλο κακό. Σ' αυτό δεν χωράει μεσολάβηση. Και όταν μια τέτοια διαδικασία αρχίσει, δυστυχώς πάει μέχρι το τέλος. Δεν υπάρχει σωτηρία.
Έχουμε κινήσεις με απόλυτα διαστροφικό χαρακτήρα. Είναι σχεδόν τυφλές. Δεν παίρνουν τίποτα υπ' όψη τους. Είναι απόλυτα εγωιστικές και περιθωριακές πολιτισμικά.
…
Υπάρχουν εξηγήσεις;
...
Ποιος δόξασε την απολιτική στάση, ποιος λάμπρυνε την υποκουλτούρα, σαν στήριγμα αυτής της στάσης. Ποιος στήριξε όλο αυτόν τον κόσμο που περιθωριοποιούσε την πολιτική, την ίδια την ζωή τελικά, χωρίς επιχειρήματα αλλά με εύκολες ρητορικές εξυπναδίτσες. Ποιος ήρθε τούμπα σε στάσεις και πολιτικές, όταν έπιασε την καλή ή για να πιάσει την καλή. Ποιος αδρανοποίησε με την βλαχοϋπεροψία του και την αλαζονεία, ένα σωρό ανθρώπους, στις φτωχογειτονιές και στην περιφέρεια, γιατί δεν είχαν τα στοιχεία "προχωρημένου", που αυτοί, εν είδη προνομίου, δοκίμαζαν και στεκόντουσαν σ' αυτά, κάνοντάς τα πρωτεύοντα και κυρίαρχα, ενώ δεν ήταν τίποτα, παρά μόνο κενός λόγος. Ποιος δεξιοαναρχολαΐκιζε ανάλογα με τους καιρούς και τα γυρίσματά τους. Πότε, όλος αυτός ο κόσμος, έκανε έναν απολογισμό και την αυτοκριτική του. Από πού προέκυψαν όλα αυτά τα νέα φυντάνια, που κόσμησαν και κοσμούν την συνομοταξία των "λαμόγιων", σε όλους τους χώρους. Στην πολιτική, στην εκπαίδευση, στις τέχνες, στην τηλεόραση, στην δημοσιογραφία. Όλ' αυτά, δεν έγιναν με παρθενογένεση.
Κακά τα ψέματα υπάρχουν λόγοι και είναι σοβαροί, για την κατάντια μας. Και υπάρχουν και ευθύνες και υπεύθυνοι. Και αυτή την φορά, δεν είναι μόνον στην περιοχή και στην κατεύθυνση που συνηθίσαμε να δείχνουμε και να αναφερόμαστε. Αυτοί που δείχναμε, την δουλειά τους έκαναν. Με αυτούς τους άλλους πρέπει να δούμε τι συνέβη.
Αυτή την φορά, κακά τα ψέματα, στους "απ' εδώ" είναι το πρόβλημα. Όλο το πρόβλημα! Και ό,τι και να κάνουν, δεν θα το αποφύγουν, να επωμισθούν τις ευθύνες που τους αναλογούν. Γιατί μαζί με όλα τ' άλλα, τρέχει και η Ιστορία και με πολύ γρήγορα μάλιστα βήματα και δεν προλαβαίνουν να την μαγαρίσουν, όπως, σε αντίστοιχες περιπτώσεις, γινότανε στο παρελθόν. Η Ιστορία, ούτως ή άλλως, πάντα τα τακτοποιεί όλα και εκδικείται όσους την κακομεταχειρίζονται. Γι' αυτό και, εκφράζοντας την επιθυμία τους ως πραγματικότητα, προπαγανδίζουν και διαδίδουν πως τελείωσε. Το τέλος της Ιστορίας που ισχυρίζονται, κακά τα ψέματα, έχει να κάνει με το δικό τους τέλος.
…
Σε κάποιες περιπτώσεις, η προσπάθειά να αντιμετωπίσω αυτούς και τις θέσεις τους, μ' έφερε πολλές φορές, δυστυχώς, στην περιοχή τους. Αυτό είναι ίσως και το χειρότερο απ' όλα. Να γίνεσαι έστω και δικαιολογημένα, έστω και προς στιγμή και έστω χωρίς την θέλησή σου, "ομοτράπεζός" τους. Αυτό, είναι κάτι, που δεν θα τους το συγχωρήσω και δεν θα μου το συγχωρήσω ποτέ.
Σήμερα ξέρω πάρα πολύ καλά, πως η μεγάλη μας διαφορά, το χάος ανάμεσά μας, ήταν και είναι η Ηθική. Ποτέ τα κίνητρά τους, δεν είχαν ηθικό έρεισμα. Αυτό δεν το πρόσεξα και δεν το αξιολόγησα όσο και όπως θα έπρεπε. Ήταν το μεγάλο μου λάθος.
Τα περί "ρεαλισμού", φυσικά που προβάλλουν, τους το επιστρέφω!
…
Απεδείχθη: πως όλοι αγνοούσαν ή αδιαφορούσαν για την δυναμική των καταστάσεων και της εποχής. Τους τύφλωνε βλέπεις, η προτεραιότητα για την πάρτη τους και τα μικροσυμφέροντά τους. Ήταν κάθε φορά, το μοναδικό τους κίνητρο.
…
Επίσης μεγάλα και σημαντικά κοινωνικά και ιστορικά θέματα, έγιναν βορά και τσαλαπατήθηκαν από άθλιους ιδιοτελείς, ευκαιριακούς κήνσορες και καιροσκόπους και που με τα λόγια, τα έργα και τη στάση τους ή τα έστειλαν στην χωματερή της ανυποληψίας και της απαξίωσης ή τα χρησιμοποίησαν σαν άλλοθι και ψυχοβελτιωτικά, του κουτσουρεμένου τους εγώ. Για να ελαφρύνουν το βάρος, με το χαρακτηριστικό της απουσίας τους, από σημαντικές στιγμές και σημαντικούς αγώνες. Έτσι τ' άφησαν/τ' ανέθεσαν όλα, στην αποκλειστική διαχείριση, από το life style και τις μόδες. Και αυτά, απονευρώνοντάς τα, τα κατέστησαν εμπορεύσιμα μεγέθη, της ανελέητης "αγοράς".
Τα διέφθειραν, σε τέτοιο σημείο, όλ' αυτά, ώστε ο κόσμος, που πίστεψε και πιστεύει σε ένα άλλο σχέδιο για τις κοινωνίες, να τους γυρίσει την πλάτη. Ενώ κάποιοι /που πάντα πρόθυμα "οπορτουνίζουν"/ να "παίξουν" εκεί που τα οδήγησαν τα πράγματα και να κοιτάξουν να επωφεληθούν, ευκαιριακά και με ιδιοτέλεια. Κι έτσι εκτονώθηκε η κατάσταση, ενώ η στιγμή ήταν κατάλληλη, για να τα συζητήσουμε όλα και να προχωρήσουμε.
Ποιος δόξασε την απολιτική στάση, ποιος λάμπρυνε την υποκουλτούρα, σαν στήριγμα αυτής της στάσης. Ποιος στήριξε όλο αυτόν τον κόσμο που περιθωριοποιούσε την πολιτική, την ίδια την ζωή τελικά, χωρίς επιχειρήματα αλλά με εύκολες ρητορικές εξυπναδίτσες. Ποιος ήρθε τούμπα σε στάσεις και πολιτικές, όταν έπιασε την καλή ή για να πιάσει την καλή. Ποιος αδρανοποίησε με την βλαχοϋπεροψία του και την αλαζονεία, ένα σωρό ανθρώπους, στις φτωχογειτονιές και στην περιφέρεια, γιατί δεν είχαν τα στοιχεία "προχωρημένου", που αυτοί, εν είδη προνομίου, δοκίμαζαν και στεκόντουσαν σ' αυτά, κάνοντάς τα πρωτεύοντα και κυρίαρχα, ενώ δεν ήταν τίποτα, παρά μόνο κενός λόγος. Ποιος δεξιοαναρχολαΐκιζε ανάλογα με τους καιρούς και τα γυρίσματά τους. Πότε, όλος αυτός ο κόσμος, έκανε έναν απολογισμό και την αυτοκριτική του. Από πού προέκυψαν όλα αυτά τα νέα φυντάνια, που κόσμησαν και κοσμούν την συνομοταξία των "λαμόγιων", σε όλους τους χώρους. Στην πολιτική, στην εκπαίδευση, στις τέχνες, στην τηλεόραση, στην δημοσιογραφία. Όλ' αυτά, δεν έγιναν με παρθενογένεση.
Κακά τα ψέματα υπάρχουν λόγοι και είναι σοβαροί, για την κατάντια μας. Και υπάρχουν και ευθύνες και υπεύθυνοι. Και αυτή την φορά, δεν είναι μόνον στην περιοχή και στην κατεύθυνση που συνηθίσαμε να δείχνουμε και να αναφερόμαστε. Αυτοί που δείχναμε, την δουλειά τους έκαναν. Με αυτούς τους άλλους πρέπει να δούμε τι συνέβη.
Αυτή την φορά, κακά τα ψέματα, στους "απ' εδώ" είναι το πρόβλημα. Όλο το πρόβλημα! Και ό,τι και να κάνουν, δεν θα το αποφύγουν, να επωμισθούν τις ευθύνες που τους αναλογούν. Γιατί μαζί με όλα τ' άλλα, τρέχει και η Ιστορία και με πολύ γρήγορα μάλιστα βήματα και δεν προλαβαίνουν να την μαγαρίσουν, όπως, σε αντίστοιχες περιπτώσεις, γινότανε στο παρελθόν. Η Ιστορία, ούτως ή άλλως, πάντα τα τακτοποιεί όλα και εκδικείται όσους την κακομεταχειρίζονται. Γι' αυτό και, εκφράζοντας την επιθυμία τους ως πραγματικότητα, προπαγανδίζουν και διαδίδουν πως τελείωσε. Το τέλος της Ιστορίας που ισχυρίζονται, κακά τα ψέματα, έχει να κάνει με το δικό τους τέλος.
…
Σε κάποιες περιπτώσεις, η προσπάθειά να αντιμετωπίσω αυτούς και τις θέσεις τους, μ' έφερε πολλές φορές, δυστυχώς, στην περιοχή τους. Αυτό είναι ίσως και το χειρότερο απ' όλα. Να γίνεσαι έστω και δικαιολογημένα, έστω και προς στιγμή και έστω χωρίς την θέλησή σου, "ομοτράπεζός" τους. Αυτό, είναι κάτι, που δεν θα τους το συγχωρήσω και δεν θα μου το συγχωρήσω ποτέ.
Σήμερα ξέρω πάρα πολύ καλά, πως η μεγάλη μας διαφορά, το χάος ανάμεσά μας, ήταν και είναι η Ηθική. Ποτέ τα κίνητρά τους, δεν είχαν ηθικό έρεισμα. Αυτό δεν το πρόσεξα και δεν το αξιολόγησα όσο και όπως θα έπρεπε. Ήταν το μεγάλο μου λάθος.
Τα περί "ρεαλισμού", φυσικά που προβάλλουν, τους το επιστρέφω!
…
Απεδείχθη: πως όλοι αγνοούσαν ή αδιαφορούσαν για την δυναμική των καταστάσεων και της εποχής. Τους τύφλωνε βλέπεις, η προτεραιότητα για την πάρτη τους και τα μικροσυμφέροντά τους. Ήταν κάθε φορά, το μοναδικό τους κίνητρο.
…
Επίσης μεγάλα και σημαντικά κοινωνικά και ιστορικά θέματα, έγιναν βορά και τσαλαπατήθηκαν από άθλιους ιδιοτελείς, ευκαιριακούς κήνσορες και καιροσκόπους και που με τα λόγια, τα έργα και τη στάση τους ή τα έστειλαν στην χωματερή της ανυποληψίας και της απαξίωσης ή τα χρησιμοποίησαν σαν άλλοθι και ψυχοβελτιωτικά, του κουτσουρεμένου τους εγώ. Για να ελαφρύνουν το βάρος, με το χαρακτηριστικό της απουσίας τους, από σημαντικές στιγμές και σημαντικούς αγώνες. Έτσι τ' άφησαν/τ' ανέθεσαν όλα, στην αποκλειστική διαχείριση, από το life style και τις μόδες. Και αυτά, απονευρώνοντάς τα, τα κατέστησαν εμπορεύσιμα μεγέθη, της ανελέητης "αγοράς".
Τα διέφθειραν, σε τέτοιο σημείο, όλ' αυτά, ώστε ο κόσμος, που πίστεψε και πιστεύει σε ένα άλλο σχέδιο για τις κοινωνίες, να τους γυρίσει την πλάτη. Ενώ κάποιοι /που πάντα πρόθυμα "οπορτουνίζουν"/ να "παίξουν" εκεί που τα οδήγησαν τα πράγματα και να κοιτάξουν να επωφεληθούν, ευκαιριακά και με ιδιοτέλεια. Κι έτσι εκτονώθηκε η κατάσταση, ενώ η στιγμή ήταν κατάλληλη, για να τα συζητήσουμε όλα και να προχωρήσουμε.
Τι να πρωτοθυμηθούμε: την Αριστερά και όλα τα περί την Αριστερά, το ζήτημα της γυναίκας, τις σχέσεις των ανθρώπων, την πολιτική, την δημοσιογραφία, τις επιστήμες και την επιστημοσύνη, τις τέχνες, …και πάρα πολλά άλλα, που τα έβγαλαν στο κλαρί και τα κατέστησαν ευτελή και αναλώσιμα. Τα απονεύρωσαν από ηθική, αξίες και κριτήρια και τα έκαναν άλλα. Μεγέθη εμπορεύσιμα και χρηματιστηριακά.
Ένας μεγάλος /και παγκοσμίων διαστάσεων/ πόλεμος, είναι σε εξέλιξη, που αυτή την φορά και μέχρι στιγμής τουλάχιστον, φαίνεται να τον χάνουμε. Οι καταστροφές είναι πολλές και πάρα πολλές ανεπανόρθωτες.
Γίνανε πολλά και είναι γνωστά, όπως είναι γνωστοί και όσοι τα έκαναν ή βοήθησαν για να γίνουν, με περίεργες στάσεις και αντιπαροχές.
Θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, να αποτυπωθεί σε μια μελέτη, το "οδοιπορικό" και ο κατάλογος όλων αυτών. Το χρωστάμε στην Ιστορία. Γιατί υπάρχει μεγάλη συγκάλυψη και είναι και αυτή μέρος του "σχεδίου" και μεγάλο όπλο στα χέρια κάποιων. Κάποιων τελικά, που επιβουλεύονται τον πολιτισμό και μας οδηγούν κατευθείαν στην απόλυτη βαρβαρότητα. Δέστε τα δελτία ειδήσεων της τηλεόρασης. Δέστε πως, σιγά-σιγά διαμορφώνεται η νεολαία, οι σχέσεις των ανθρώπων, οι αξίες και τα κριτήρια, οι προτεραιότητες στη ζωή και στην καθημερινότητά μας. Η απάθεια και η αποξένωση.
Έχει λοιπόν, πολύ μεγάλη ευθύνη ο κόσμος, όλοι μας, για τα όσα συμβαίνουν. Και είναι γνωστή και υπολογίσιμη. Η ηττοπάθεια και η σύγχυση, μην ξεχνάμε, πως είναι και αυτά, από τα πολύ ισχυρά όπλα για τους διαχειριστές.
Ξαναβάλτε να σας πούνε, όσοι το λένε, πως τίποτα δεν γίνεται και πως το μόνο που θέλουν είναι να περνάνε καλά και πως δεν τους νοιάζει τίποτα άλλο. Και κοιτάξτε τους προσεκτικά, να δείτε με τι μοιάζουν. Ένας ακόμα "ρινόκερος", ανάμεσα σε τόσους άλλους (κατά Ιονέσκο). Αναλογιστείτε τι είναι ο φασισμός και ποια τα επιφαινόμενα και τα παράγωγά του. Υπάρχει πλούσια και μεγάλη εμπειρία και βιβλιογραφία έπ' αυτού, από πολιτική, κοινωνική, πολιτισμική και ψυχιατρική άποψη. Και υπάρχουν υπεύθυνοι και ευθύνες, για τα όσα συμβαίνουν και για τα όσα ζούμε. Και οι υπεύθυνοι δεν θα σταθούν ποτέ και δεν θα αναλογιστούν ποτέ τις ευθύνες τους, αν δεν αντιδράσουμε και δεν τους το δείξουμε έμπρακτα. Αν δεν τους σταματήσουμε. Και να μην ξεχνάμε: η απάθεια, η αλλοτρίωση και η αποβλάκωση, είναι και αυτά μέσα στις ευθύνες και τις ενοχές μας.
Κ.Κ
Γίνανε πολλά και είναι γνωστά, όπως είναι γνωστοί και όσοι τα έκαναν ή βοήθησαν για να γίνουν, με περίεργες στάσεις και αντιπαροχές.
Θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, να αποτυπωθεί σε μια μελέτη, το "οδοιπορικό" και ο κατάλογος όλων αυτών. Το χρωστάμε στην Ιστορία. Γιατί υπάρχει μεγάλη συγκάλυψη και είναι και αυτή μέρος του "σχεδίου" και μεγάλο όπλο στα χέρια κάποιων. Κάποιων τελικά, που επιβουλεύονται τον πολιτισμό και μας οδηγούν κατευθείαν στην απόλυτη βαρβαρότητα. Δέστε τα δελτία ειδήσεων της τηλεόρασης. Δέστε πως, σιγά-σιγά διαμορφώνεται η νεολαία, οι σχέσεις των ανθρώπων, οι αξίες και τα κριτήρια, οι προτεραιότητες στη ζωή και στην καθημερινότητά μας. Η απάθεια και η αποξένωση.
Έχει λοιπόν, πολύ μεγάλη ευθύνη ο κόσμος, όλοι μας, για τα όσα συμβαίνουν. Και είναι γνωστή και υπολογίσιμη. Η ηττοπάθεια και η σύγχυση, μην ξεχνάμε, πως είναι και αυτά, από τα πολύ ισχυρά όπλα για τους διαχειριστές.
Ξαναβάλτε να σας πούνε, όσοι το λένε, πως τίποτα δεν γίνεται και πως το μόνο που θέλουν είναι να περνάνε καλά και πως δεν τους νοιάζει τίποτα άλλο. Και κοιτάξτε τους προσεκτικά, να δείτε με τι μοιάζουν. Ένας ακόμα "ρινόκερος", ανάμεσα σε τόσους άλλους (κατά Ιονέσκο). Αναλογιστείτε τι είναι ο φασισμός και ποια τα επιφαινόμενα και τα παράγωγά του. Υπάρχει πλούσια και μεγάλη εμπειρία και βιβλιογραφία έπ' αυτού, από πολιτική, κοινωνική, πολιτισμική και ψυχιατρική άποψη. Και υπάρχουν υπεύθυνοι και ευθύνες, για τα όσα συμβαίνουν και για τα όσα ζούμε. Και οι υπεύθυνοι δεν θα σταθούν ποτέ και δεν θα αναλογιστούν ποτέ τις ευθύνες τους, αν δεν αντιδράσουμε και δεν τους το δείξουμε έμπρακτα. Αν δεν τους σταματήσουμε. Και να μην ξεχνάμε: η απάθεια, η αλλοτρίωση και η αποβλάκωση, είναι και αυτά μέσα στις ευθύνες και τις ενοχές μας.
Κ.Κ
