κάντε κλικ πάνω στην εικόνα
.
Δευτέρα, Ιουνίου 23, 2008
Σάββατο, Ιουνίου 21, 2008
Φαινόμενα της εποχής…
.
.
Φαίνεται να έχουμε περάσει: από την εποχή της "ανάγκης", της "υποταγής" και του "τρόμου", στην εποχή μιας "πραγματικότητας" (της εικονικής) των "επιλογών" και της "επιθυμίας". Κρύψαμε δηλαδή τις "ανάγκες", την "υποταγή" και τον "τρόμο", πίσω από το "γαλάζιο" φως της εικόνας της τηλεόρασης και των "ιλουστρασιόν" σελίδων "life style". Τα λαμπερά φώτα και τα γεμάτα ράφια, των σύγχρονων "ναών πολιτισμού" που είναι τα "super market". Την εικόνα μιας κοινωνίας άλλης από αυτό που ζούμε και είναι η καθημερινότητά μας.
Ζούμε όμως και μια σειρά από "επίλογους" για πάρα πολλά. Είναι πολλά που στις ημέρες μας, έχουν κλείσει τον κύκλο τους. Κάτι πολύ σοβαρό και πρέπει επιτέλους να το αντιμετωπίσουμε. Κι όλ' αυτά, δυστυχώς, χωρίς καμιά προετοιμασία, παρά μόνο την γκρίνια για το παρελθόν, τα λάθη και τις καταρρεύσεις. Την ανέξοδη "φλυαρία" και την επιφανειακή ρητορική, χωρίς διάθεση να εμβαθύνουμε και να επέμβουμε.
Με τα πλείστα όσα όμως, σε διαρκή εκκρεμότητα και αδιεξοδική αναμόχλευση, δεν προχωράμε. Δεν έχουμε παρά την ανακύκλωση της βαθιάς κρίσης που μαστίζει την κοινωνία μας. Μια κρίση που έχει και πάρα πολλά νέα στοιχεία. Που κάνει ώστε πολλά από τα υπάρχοντα "εργαλεία" αντιμετώπισης, να είναι ανεπίκαιρα. Κάτι που ισχύει για όλο το πολιτικό μας σύστημα και όχι μόνο.
Για μια ακόμα φορά βέβαια, το κατεστημένο θριαμβεύει με την ικανότητά του προσαρμογής. Δεν νικάει, προσαρμόζεται! Ενώ η αντιπρόταση, το "νέο" και "δυναμικό" της Αριστεράς, δεν είναι πια παρά το υπόλειμμα άλλων εποχών και καταστάσεων και μόνο. Παρουσιάζεται έτσι, γερασμένο και αδύναμο. Ηττημένο! Και μάλιστα ηττημένο εκ των έσω, από τον ίδιο του τον κακό εαυτό. Εγκλωβισμένο στις γραφειοκρατικές του συνήθειες και δομές. Αδυνατεί ν' αντιμετωπίσει με δυναμικό και πιστικό τρόπο, τα ερωτήματα και τις προκλήσεις της εποχής μας. Και αδυνατεί να εμπνεύσει.
Είναι εντυπωσιακή τελικά η ροπή προς την αυτοαναίρεση και η τάση αυτοκαταστροφής της Αριστεράς. Και μάλιστα σε εποχές που οι αιτίες, οι θεμελιακές αρχές και αξίες της, είναι πιο επίκαιρες από ποτέ! Και σου έρχεται να βάλεις διάφορα πολύ κακά με το μυαλό σου!
Το νέο "προϊόν" στην εποχή μας είναι: οι μεταλλαγμένοι εκ της Αριστεράς, "Νέο-φιλελεύθεροι Σοσιαλδημοκράτες" και οι άλλοι, οι λεγόμενοι "Political Correct". Θαυμαστές του Μπλερ οι πρώτοι και των πολιτικο-ιδεολογικών επιλογών του, σκόρπιοι και χύμα οι άλλοι, με έμφαση σ’ ένα τάχα μου αριστερόστροφο καθωσπρεπισμό(!) και κατάληξη σ’ ένα είδος νέο-συντηρητισμού. Και κάποιοι ακόμα, με οδηγό και ορίζοντα τις ακροβασίες, των Ιταλών "δερβίσηδων" της πολιτικής και της παραπολιτικής. Πήξαμε στις "καινοτομίες", τις πόζες, τις ματαιοδοξίες και τους ναρκισσισμούς!
Η Ζωή όμως είναι αλλού και ο κόσμος περνάει άσχημα! Και η απόστασή του από την Πολιτική μακραίνει συνεχώς, με συνέπειες έως και επικίνδυνες.
Έχουμε δηλαδή, πολλούς από τους πολιτικά φλυαρούντες σήμερα, να δυσκολεύονται με τα όσα συμβαίνουν και με τα σημερινά νέα δεδομένα. Και χωρίς ικανότητες, ένστικτο και προτάσεις, απλώς επιβιώνουν, μεταφέροντας ευθύνες και αιτίες όπου βρουν, κύρια στο παρελθόν. Τους βλέπουμε να σουλατσάρουν ή να μεταμορφώνονται σε κάτι άλλο, απ’ αυτό που ήταν. Να φτιάχνουν νέα "σχήματα", "κινήσεις", ακόμα και κόμματα, να συμμαχούν και να συνεταιρίζονται, πάντα χύμα και με απ’ όλα και να συνεχίζουν, έτσι για να υπάρχουν. Ποιόν, πώς και τι αντιπροσωπεύουν, αυτό δεν τους απασχολεί. Ένα είδος "προϊόντων" προς διάθεση. Μια διαδικασία κοινωνικής και ενίοτε επαγγελματικής αποκατάστασης. Μακριά από τα ιστορικά υποκείμενα και τα προβλήματά τους. Με αφετηρία, επίκεντρο και στόχο τα ΜΜΕ. Σε μια νέου τύπου σχέση με αυτά. Και με έναν άλλο χαρακτήρα και γι' αυτούς και για τα ΜΜΕ. Τον μοναδικό πια μηχανισμό επιβεβαίωσης, σε όλα τα επίπεδα. Την "τέταρτη εξουσία", που διαμορφώνεται δυνάμει: σε συντελεστές και παραγωγούς της "εικονικής πραγματικότητας", μεσάζοντες και διεκπεραιωτές ποικιλώνυμων συμφερόντων και με εργαλείο τους την "πολιτική", που καταντά ένα είδος παραπολιτικής. Ένα πρόσχημα.
…
Μέσα σ’ ένα τέτοιο κλίμα, έχουμε, με τα όσα τον τελευταίο καιρό λέει και πράττει, ένα από τα ιστορικά στελέχη της Αριστεράς, τον κ. Λεωνίδα Κύρκο! Τα έχει βάλλει με την Ιστορία της Αριστεράς και την ορνιθοσκαλίζει. Θυμίζει τον Μητσοτάκη που θέλει και αυτός να ξαναγράψει την Ιστορία στα μέτρα του. Η ίδια πρακτική και από τους δύο! Και αρωγούς και στους δύο, τα ΜΜΕ. Αν είναι δυνατόν τώρα, αυτά να αποτελούν προτάσεις και συμβολή σε διέξοδο. Αυτό που κάνουν και οι δύο, είναι τελικά η γελοιογράφισή τους. Γιατί οι ίδιοι, αυτό που κάνουν: είναι απλώς να καταγράφουν τα "μεγέθη" τους. Που είναι έως ελάσσονα.
-Ποιον άλλο όμως εκτός απ' αυτούς, μπορεί να ενδιαφέρει όλ' αυτό που κάνουν; …Λάθος! Ενδιαφέρει! Γιατί δημιουργούν και μεταφέρουν σύγχυση και αναστάτωση. Καταλήγουν να αποτελούν μια πρόκληση. Η χειραγώγηση, είναι παλιά "τέχνη" και των δύο. Και αυτήν επιχειρούν και ετούτη την φορά.
Μια παρένθεση, λίγο δεικτική αλλά και ουσιαστική. Άραγε ο κ. Κύρκος όταν αποκαλούσε την εξέγερση του Πολυτεχνείου προβοκάτσια, ήταν για να μην τυχόν και προκύψουν νέοι αγωνιστές και ηγέτες, σαν κι αυτούς, των άλλων πολύ σκληρών εποχών, που με ανοίκειο τρόπο αναφέρει και "στολίζει" στο παραλήρημά του, κατά τις πρόσφατες συνεντεύξεις / "διαγγέλματά" του;
Και ο Μητσοτάκης, που πάει να μας πείσει, πως την αποστασία, την είδαμε στον ύπνο μας και αυτός δεν είχε τίποτα να κάνει με αυτή. Να σώσει την Ελλάδα ισχυρίζεται πως προσπαθούσε!
Έλεος! Είναι το μόνο που μπορεί να πει κάποιος, για να μην πάει πάρα κάτω και μιλήσει, για τα μύρια όσα, όλοι αυτοί, έκαναν και κάνουν! Ή και ακόμα: δεν έκαναν και δεν κάνουν!
Έχουμε να κάνουμε, με ανεύθυνες και ανιστόρητες αντιμετωπίσεις της Ιστορίας και των πρωταγωνιστών της και από τους δύο. Διαφορετικές περιπτώσεις αλλά και οι δύο ξαφνικά με την Ιστορία έχουν να κάνουν. Ίσως γιατί και οι δύο "μυρίζονται" τις αλλαγές και τις ανατροπές που έρχονται και θέλουν να προλάβουν πριν τους προλάβουν!
Ο φόβος και η κακή συνήθεια χειραγώγησης της Ιστορίας, όταν οδηγείται και από τον πανικό της υστεροφημίας, φτιάχνει τέρατα. Τέρατα ήθους και πρακτικής. Θα τους έκανε καλό να διαβάσουν λίγο λογοτεχνία και πολιτική ιστορία. Υπάρχουν αριστουργήματα γύρο απ' αυτά! Παλαιόθεν!
Και για τον κ. Μητσοτάκη, ακόμα και οι πέτρες μιλάνε και οι πάντες γνωρίζουν τα έργα και τις ημέρες του. Και αυτά που κάνει αποτελούν αστειότητες.
Για τον κ. Κύρκο τι να πεις; Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά!
Το, "…ευτυχώς που δεν πέτυχε τότε η επανάσταση μας", κατά τον κ. Κύρκο, μας προβληματίζει: με το τι να θέλει άραγε να μας πει ο ποιητής. Μήπως, πως είναι ευτύχημα, το ότι νίκησαν οι δοσίλογοι, οι χίτες και οι μαυραγορίτες; Όλο αυτό το παρακράτος, που το έζησε στο πετσί του ο κάθε Έλληνας και όχι μόνο οι αριστεροί. Και που επαγωγικά μπορεί να προκύπτει, από τα λεγόμενά του. Αυτή την ιστορική αξιολόγηση τελικά κάνει;
Αλήθεια, ποια προτεραιότητα και μάλιστα στις ημέρες μας, οδήγησε τον κ. Κύρκο σ' αυτή του την ενέργεια;
Ποτέ άλλοτε η Δεξιά, και η τότε και αυτή που έχουμε και ζούμε και σήμερα, δεν θα μπορούσε να βρει ένα πιο εξυπηρετικό σύμμαχο! Ή μήπως στην αντίληψη του κ. Κύρκου, δεν αποτελεί πια η Δεξιά αντίπαλο. Να 'ναι άραγε τυχαίο, που η μόνη αναφορά αξιολόγησής του, που κάνει, είναι αυτή από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Και μάλιστα όταν του είπε πως: "…βρέθηκες σε λάθος χρόνο και σε λάθος χώρο στην πολιτική". Και δείχνει σαν να το υιοθετεί και να τον κολακεύει!
Το "κοντέρ", εν πάση περιπτώσει της Ιστορίας, συνεχώς γράφει και καταγράφει και δεν αφήνει τίποτα χωρίς χρέωση!
Ο κόσμος όμως της Αριστεράς, επειδή δεν τα καταφέρατε κ. Κύρκο, να του αφαιρέσετε το ένστικτο και το κριτήριο, σας αξιολόγησε για πολλά απ' όσα κάνατε, από την εποχή της χούντας και δώθε και σας έκρινε. Σας πήρε χαμπάρι και σας έστειλε αδιάβαστους!
Και το "ωραίο" είναι, πως κανένας δεν σας θέλει πια, ακόμα και αυτοί στους οποίους προσβλέπ(α)ετε. Γι' αυτό και η προσπάθειά σας για την Προεδρεία της Δημοκρατίας, την τελευταία φορά, δεν τελεσφόρησε. Σας ήθελαν μόνο για να προσπεράσουν, τις ένοχες διαδρομές και τα έργα τους. Σαν άλλοθι κάποιοι και σαν εξυπηρέτηση κάποιοι άλλοι!
Είναι πολύ λυπηρό, να τελειώνει(;) κάποιος όπως ο κ. Κύρκος, με αυτό τον τρόπο! Και αυτό τελικά είναι δικαίωμά του. Το κακό όμως που κάνει στην Αριστερά, δεν είναι! Επαναλαμβάνω όμως: γιατί άραγε το κάνει, αυτό που κάνει σήμερα; Σε τι αποβλέπει;
Η ιστορία της Αριστεράς, δεν είναι να κόβουμε και να αφαιρούμε από φωτογραφίες πρόσωπα και καταστάσεις κατά το δοκούν. Αυτά είναι χαρακτηριστικά άλλων εποχών, πέτρινων εποχών. Τότε που πολλοί από εσάς κ. Κύρκο, είχατε ηγετικές θέσεις και τα στηρίζατε όλ' αυτά.
Περιοριστείτε κύριε στην αυτοκριτική σας. Αν έχετε τα κότσια για κάτι τέτοιο. Και να μην ξεχάσετε να αναφερθείτε και στα πολύ γνωστά γραφόμενα, σε μια πολύ δύσκολη εποχή για την χώρα μας και την Αριστερά, την εποχή της χούντας, από κάποιον κ. Λουκίδη. Αν θέλετε πραγματικά να συμβάλλετε, αρχίστε απ' αυτό!
Μας προσβάλατε, μας προσβάλατε όλους κ. Κύρκο, με την αλαζονεία σας! Στην πραγματικότητα όμως, τον εαυτόν σας προσβάλατε. Γιατί αν όλ' αυτά τα θεωρείτε αυτοκριτική, τότε ένας άνθρωπος με τον δικό σας ρόλο, όλ' αυτά τα χρόνια, είναι να απορείς πως και αρχίζει από τους άλλους την κριτική του. Αυτό λοιπόν δεν είναι ούτε κριτική, ούτε αυτοκριτική. Είναι λάσπη στο πρόσωπο της Ιστορίας!
Είναι γνωστό πως: ο αυτοχειριασμός, είναι μια εντελώς προσωπική υπόθεση. Ο αυτόχειρας όμως, που ζητάει παρέα στο εγχείρημά του, είναι μάλλον κάποιος σε κατάσταση απόλυτου μαρασμού και σύγχυσης.
Είναι σαν να χώρισες από μια γυναίκα και γυρνάς και όπου σταθείς και όπου βρεθείς και την λες πουτάνα.
Θα έπρεπε να ξέρετε κ. Κύρκο, πως η εγκράτεια, σε κάποιες περιπτώσεις, ιδιαίτερα βεβαρημένες όπως η δική σας, είναι χρησιμότερη, γιατί δίνει την δυνατότητα και το χρόνο και σε άλλους να κάνουν ίσως τα δικά τους λάθη αλλά ίσως και να προχωρήσουν, εκεί που εσείς αποτύχατε. Για την Ζωή μιλάμε και όχι για κάποιο κονσερβοποιείο. Δυστυχώς με τα καμώματά σας, εσείς ο ίδιος αυτοαποκλείεστε, από την γενναιοδωρία της Ιστορίας σχετικά με το πρόσωπό σας.
Θα έπρεπε πολύ καλά επίσης να ξέρετε: πως η Ζωή δεν δομείται μόνο στο "λογικό" αλλά περιέχει και οικοδομείται και με το "ά-λογο", όπως και με το "απρόβλεπτο". Ίσως και περισσότερο με αυτά. Γι' αυτό η Ζωή είναι ποιότητα, είναι ένα Έργο Τέχνης και δεν έχει να κάνει τίποτα με την "κοπτική" και την "ραπτική", στην οποία επιδίδεστε. Να μην ξεχνάτε πως η Αριστερά με το ήθος και τους αγώνες της εναντίων σιδηρόφρακτων αντιπάλων, έφτιαχνε Πολιτισμό. Και από αυτό τον Πολιτισμό, αυτών των ανθρώπων, έχει πρόσωπο και ταυτότητα η χώρα μας και ο λαός μας, ακόμα και σήμερα και όχι από την αθλιότητα εκείνων, που συνειρμικά προκύπτει, από τα λεγόμενά σας, πως: "…ευτυχώς που νίκησαν". Των δοσιλόγων, των μαυραγοριτών και όλων αυτών από το ίζημα της Δεξιάς! Δεν είχαν και δεν έχουν να καταθέσουν όλοι αυτοί ΤΙΠΟΤΑ! Κι ας νίκησαν!
Θα τολμούσα να πω, μετά απ' όλ' αυτά, πως αυτό που ζούμε σήμερα, οφείλεται και στην καθίζηση της Αριστεράς. Με την αλλοτρίωση του χαρακτήρα της, που και από δικές σας ευθύνες δημιουργήθηκε. Τα τελευταία 35 και πλέον χρόνια της κομματικής σας κυριαρχίας. Με όλες αυτές τις περίεργες και ανερμάτιστες σοσιαλδημοκρατίζουσες διαδρομές και πιρουέτες, που απογοήτευσαν και απομάκρυναν τον κόσμο της Αριστεράς. Και κρίνοντας και από τα σημερινά λεγόμενά σας, μπορούμε να μιλήσουμε: για μια αντικειμενική και όχι για μια υποκειμενική διαπίστωση. Και έχει μεγάλη σημασία ο ρόλος σας και τα λεγόμενά σας, γιατί είχαν και έχουν να κάνουν με ένα χώρο, που θα μπορούσε να επηρεάσει πολλά. Και που η κοινωνία μας τον είχε και τον έχει ανάγκη. Με μια όμως άλλη δυναμική, απ' αυτή στην οποία εσείς τον εγκλωβίσατε. Και επειδή "κενό" δεν υπάρχει στην Ζωή, ούτε και στην Πολιτική, βρέθηκαν άλλες πολιτικές δυνάμεις, να τον παγιδεύσουν, όλον αυτόν τον κόσμο και την διαθεσιμότητά του, με τον τυχοδιωκτισμό τους και άλλες να τον εγκλωβίσουν, με την υπόσχεση μιας τάχα μου καθαρότητας, δογματικής και αναχρονιστικής όμως κοπής. Πηγαίνοντας τα πράγματα πιο πίσω από εκεί, που η διάσπαση του '68 είχε ορίσει σαν αφετηρία.
Και αντί να μας μιλήσετε για όλ' αυτά, διαφεύγετε, προσδοκώντας σε μια σανίδα σωτηρίας σας, στο παρελθόν. Προσπαθείτε να δημιουργήσετε (και με πράγματα που έχουν κριθεί και αξιολογηθεί) συγκρίσεις δι υφαρπαγής θετικές για σας και την δική σας παρουσία και διαδρομή. Και με τον πιο ανιστόρητο τρόπο, αρχίζετε να εκτοξεύετε κατηγορίες και αναθέματα, για πρόσωπα και καταστάσεις, ενός απώτατου παρελθόντος.
Παραμένει πάντως, απορίας άξιο, το ποια η χρησιμότητα όλων αυτών.
Ας είναι. Κάποια στιγμή, ίσως να μας το εξηγήσετε, εσείς ή και κάποιες άλλες ενέργειές σας. Και εν πάση περιπτώσει, θα το σταθμίσει και θα το εξηγήσει οπωσδήποτε, η ίδια η Ιστορία.
.
28.5.2χ8
.
Κ.Κ
.
Φαίνεται να έχουμε περάσει: από την εποχή της "ανάγκης", της "υποταγής" και του "τρόμου", στην εποχή μιας "πραγματικότητας" (της εικονικής) των "επιλογών" και της "επιθυμίας". Κρύψαμε δηλαδή τις "ανάγκες", την "υποταγή" και τον "τρόμο", πίσω από το "γαλάζιο" φως της εικόνας της τηλεόρασης και των "ιλουστρασιόν" σελίδων "life style". Τα λαμπερά φώτα και τα γεμάτα ράφια, των σύγχρονων "ναών πολιτισμού" που είναι τα "super market". Την εικόνα μιας κοινωνίας άλλης από αυτό που ζούμε και είναι η καθημερινότητά μας.
Ζούμε όμως και μια σειρά από "επίλογους" για πάρα πολλά. Είναι πολλά που στις ημέρες μας, έχουν κλείσει τον κύκλο τους. Κάτι πολύ σοβαρό και πρέπει επιτέλους να το αντιμετωπίσουμε. Κι όλ' αυτά, δυστυχώς, χωρίς καμιά προετοιμασία, παρά μόνο την γκρίνια για το παρελθόν, τα λάθη και τις καταρρεύσεις. Την ανέξοδη "φλυαρία" και την επιφανειακή ρητορική, χωρίς διάθεση να εμβαθύνουμε και να επέμβουμε.
Με τα πλείστα όσα όμως, σε διαρκή εκκρεμότητα και αδιεξοδική αναμόχλευση, δεν προχωράμε. Δεν έχουμε παρά την ανακύκλωση της βαθιάς κρίσης που μαστίζει την κοινωνία μας. Μια κρίση που έχει και πάρα πολλά νέα στοιχεία. Που κάνει ώστε πολλά από τα υπάρχοντα "εργαλεία" αντιμετώπισης, να είναι ανεπίκαιρα. Κάτι που ισχύει για όλο το πολιτικό μας σύστημα και όχι μόνο.
Για μια ακόμα φορά βέβαια, το κατεστημένο θριαμβεύει με την ικανότητά του προσαρμογής. Δεν νικάει, προσαρμόζεται! Ενώ η αντιπρόταση, το "νέο" και "δυναμικό" της Αριστεράς, δεν είναι πια παρά το υπόλειμμα άλλων εποχών και καταστάσεων και μόνο. Παρουσιάζεται έτσι, γερασμένο και αδύναμο. Ηττημένο! Και μάλιστα ηττημένο εκ των έσω, από τον ίδιο του τον κακό εαυτό. Εγκλωβισμένο στις γραφειοκρατικές του συνήθειες και δομές. Αδυνατεί ν' αντιμετωπίσει με δυναμικό και πιστικό τρόπο, τα ερωτήματα και τις προκλήσεις της εποχής μας. Και αδυνατεί να εμπνεύσει.
Είναι εντυπωσιακή τελικά η ροπή προς την αυτοαναίρεση και η τάση αυτοκαταστροφής της Αριστεράς. Και μάλιστα σε εποχές που οι αιτίες, οι θεμελιακές αρχές και αξίες της, είναι πιο επίκαιρες από ποτέ! Και σου έρχεται να βάλεις διάφορα πολύ κακά με το μυαλό σου!
Το νέο "προϊόν" στην εποχή μας είναι: οι μεταλλαγμένοι εκ της Αριστεράς, "Νέο-φιλελεύθεροι Σοσιαλδημοκράτες" και οι άλλοι, οι λεγόμενοι "Political Correct". Θαυμαστές του Μπλερ οι πρώτοι και των πολιτικο-ιδεολογικών επιλογών του, σκόρπιοι και χύμα οι άλλοι, με έμφαση σ’ ένα τάχα μου αριστερόστροφο καθωσπρεπισμό(!) και κατάληξη σ’ ένα είδος νέο-συντηρητισμού. Και κάποιοι ακόμα, με οδηγό και ορίζοντα τις ακροβασίες, των Ιταλών "δερβίσηδων" της πολιτικής και της παραπολιτικής. Πήξαμε στις "καινοτομίες", τις πόζες, τις ματαιοδοξίες και τους ναρκισσισμούς!
Η Ζωή όμως είναι αλλού και ο κόσμος περνάει άσχημα! Και η απόστασή του από την Πολιτική μακραίνει συνεχώς, με συνέπειες έως και επικίνδυνες.
Έχουμε δηλαδή, πολλούς από τους πολιτικά φλυαρούντες σήμερα, να δυσκολεύονται με τα όσα συμβαίνουν και με τα σημερινά νέα δεδομένα. Και χωρίς ικανότητες, ένστικτο και προτάσεις, απλώς επιβιώνουν, μεταφέροντας ευθύνες και αιτίες όπου βρουν, κύρια στο παρελθόν. Τους βλέπουμε να σουλατσάρουν ή να μεταμορφώνονται σε κάτι άλλο, απ’ αυτό που ήταν. Να φτιάχνουν νέα "σχήματα", "κινήσεις", ακόμα και κόμματα, να συμμαχούν και να συνεταιρίζονται, πάντα χύμα και με απ’ όλα και να συνεχίζουν, έτσι για να υπάρχουν. Ποιόν, πώς και τι αντιπροσωπεύουν, αυτό δεν τους απασχολεί. Ένα είδος "προϊόντων" προς διάθεση. Μια διαδικασία κοινωνικής και ενίοτε επαγγελματικής αποκατάστασης. Μακριά από τα ιστορικά υποκείμενα και τα προβλήματά τους. Με αφετηρία, επίκεντρο και στόχο τα ΜΜΕ. Σε μια νέου τύπου σχέση με αυτά. Και με έναν άλλο χαρακτήρα και γι' αυτούς και για τα ΜΜΕ. Τον μοναδικό πια μηχανισμό επιβεβαίωσης, σε όλα τα επίπεδα. Την "τέταρτη εξουσία", που διαμορφώνεται δυνάμει: σε συντελεστές και παραγωγούς της "εικονικής πραγματικότητας", μεσάζοντες και διεκπεραιωτές ποικιλώνυμων συμφερόντων και με εργαλείο τους την "πολιτική", που καταντά ένα είδος παραπολιτικής. Ένα πρόσχημα.
…
Μέσα σ’ ένα τέτοιο κλίμα, έχουμε, με τα όσα τον τελευταίο καιρό λέει και πράττει, ένα από τα ιστορικά στελέχη της Αριστεράς, τον κ. Λεωνίδα Κύρκο! Τα έχει βάλλει με την Ιστορία της Αριστεράς και την ορνιθοσκαλίζει. Θυμίζει τον Μητσοτάκη που θέλει και αυτός να ξαναγράψει την Ιστορία στα μέτρα του. Η ίδια πρακτική και από τους δύο! Και αρωγούς και στους δύο, τα ΜΜΕ. Αν είναι δυνατόν τώρα, αυτά να αποτελούν προτάσεις και συμβολή σε διέξοδο. Αυτό που κάνουν και οι δύο, είναι τελικά η γελοιογράφισή τους. Γιατί οι ίδιοι, αυτό που κάνουν: είναι απλώς να καταγράφουν τα "μεγέθη" τους. Που είναι έως ελάσσονα.
-Ποιον άλλο όμως εκτός απ' αυτούς, μπορεί να ενδιαφέρει όλ' αυτό που κάνουν; …Λάθος! Ενδιαφέρει! Γιατί δημιουργούν και μεταφέρουν σύγχυση και αναστάτωση. Καταλήγουν να αποτελούν μια πρόκληση. Η χειραγώγηση, είναι παλιά "τέχνη" και των δύο. Και αυτήν επιχειρούν και ετούτη την φορά.
Μια παρένθεση, λίγο δεικτική αλλά και ουσιαστική. Άραγε ο κ. Κύρκος όταν αποκαλούσε την εξέγερση του Πολυτεχνείου προβοκάτσια, ήταν για να μην τυχόν και προκύψουν νέοι αγωνιστές και ηγέτες, σαν κι αυτούς, των άλλων πολύ σκληρών εποχών, που με ανοίκειο τρόπο αναφέρει και "στολίζει" στο παραλήρημά του, κατά τις πρόσφατες συνεντεύξεις / "διαγγέλματά" του;
Και ο Μητσοτάκης, που πάει να μας πείσει, πως την αποστασία, την είδαμε στον ύπνο μας και αυτός δεν είχε τίποτα να κάνει με αυτή. Να σώσει την Ελλάδα ισχυρίζεται πως προσπαθούσε!
Έλεος! Είναι το μόνο που μπορεί να πει κάποιος, για να μην πάει πάρα κάτω και μιλήσει, για τα μύρια όσα, όλοι αυτοί, έκαναν και κάνουν! Ή και ακόμα: δεν έκαναν και δεν κάνουν!
Έχουμε να κάνουμε, με ανεύθυνες και ανιστόρητες αντιμετωπίσεις της Ιστορίας και των πρωταγωνιστών της και από τους δύο. Διαφορετικές περιπτώσεις αλλά και οι δύο ξαφνικά με την Ιστορία έχουν να κάνουν. Ίσως γιατί και οι δύο "μυρίζονται" τις αλλαγές και τις ανατροπές που έρχονται και θέλουν να προλάβουν πριν τους προλάβουν!
Ο φόβος και η κακή συνήθεια χειραγώγησης της Ιστορίας, όταν οδηγείται και από τον πανικό της υστεροφημίας, φτιάχνει τέρατα. Τέρατα ήθους και πρακτικής. Θα τους έκανε καλό να διαβάσουν λίγο λογοτεχνία και πολιτική ιστορία. Υπάρχουν αριστουργήματα γύρο απ' αυτά! Παλαιόθεν!
Και για τον κ. Μητσοτάκη, ακόμα και οι πέτρες μιλάνε και οι πάντες γνωρίζουν τα έργα και τις ημέρες του. Και αυτά που κάνει αποτελούν αστειότητες.
Για τον κ. Κύρκο τι να πεις; Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά!
Το, "…ευτυχώς που δεν πέτυχε τότε η επανάσταση μας", κατά τον κ. Κύρκο, μας προβληματίζει: με το τι να θέλει άραγε να μας πει ο ποιητής. Μήπως, πως είναι ευτύχημα, το ότι νίκησαν οι δοσίλογοι, οι χίτες και οι μαυραγορίτες; Όλο αυτό το παρακράτος, που το έζησε στο πετσί του ο κάθε Έλληνας και όχι μόνο οι αριστεροί. Και που επαγωγικά μπορεί να προκύπτει, από τα λεγόμενά του. Αυτή την ιστορική αξιολόγηση τελικά κάνει;
Αλήθεια, ποια προτεραιότητα και μάλιστα στις ημέρες μας, οδήγησε τον κ. Κύρκο σ' αυτή του την ενέργεια;
Ποτέ άλλοτε η Δεξιά, και η τότε και αυτή που έχουμε και ζούμε και σήμερα, δεν θα μπορούσε να βρει ένα πιο εξυπηρετικό σύμμαχο! Ή μήπως στην αντίληψη του κ. Κύρκου, δεν αποτελεί πια η Δεξιά αντίπαλο. Να 'ναι άραγε τυχαίο, που η μόνη αναφορά αξιολόγησής του, που κάνει, είναι αυτή από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Και μάλιστα όταν του είπε πως: "…βρέθηκες σε λάθος χρόνο και σε λάθος χώρο στην πολιτική". Και δείχνει σαν να το υιοθετεί και να τον κολακεύει!
Το "κοντέρ", εν πάση περιπτώσει της Ιστορίας, συνεχώς γράφει και καταγράφει και δεν αφήνει τίποτα χωρίς χρέωση!
Ο κόσμος όμως της Αριστεράς, επειδή δεν τα καταφέρατε κ. Κύρκο, να του αφαιρέσετε το ένστικτο και το κριτήριο, σας αξιολόγησε για πολλά απ' όσα κάνατε, από την εποχή της χούντας και δώθε και σας έκρινε. Σας πήρε χαμπάρι και σας έστειλε αδιάβαστους!
Και το "ωραίο" είναι, πως κανένας δεν σας θέλει πια, ακόμα και αυτοί στους οποίους προσβλέπ(α)ετε. Γι' αυτό και η προσπάθειά σας για την Προεδρεία της Δημοκρατίας, την τελευταία φορά, δεν τελεσφόρησε. Σας ήθελαν μόνο για να προσπεράσουν, τις ένοχες διαδρομές και τα έργα τους. Σαν άλλοθι κάποιοι και σαν εξυπηρέτηση κάποιοι άλλοι!
Είναι πολύ λυπηρό, να τελειώνει(;) κάποιος όπως ο κ. Κύρκος, με αυτό τον τρόπο! Και αυτό τελικά είναι δικαίωμά του. Το κακό όμως που κάνει στην Αριστερά, δεν είναι! Επαναλαμβάνω όμως: γιατί άραγε το κάνει, αυτό που κάνει σήμερα; Σε τι αποβλέπει;
Η ιστορία της Αριστεράς, δεν είναι να κόβουμε και να αφαιρούμε από φωτογραφίες πρόσωπα και καταστάσεις κατά το δοκούν. Αυτά είναι χαρακτηριστικά άλλων εποχών, πέτρινων εποχών. Τότε που πολλοί από εσάς κ. Κύρκο, είχατε ηγετικές θέσεις και τα στηρίζατε όλ' αυτά.
Περιοριστείτε κύριε στην αυτοκριτική σας. Αν έχετε τα κότσια για κάτι τέτοιο. Και να μην ξεχάσετε να αναφερθείτε και στα πολύ γνωστά γραφόμενα, σε μια πολύ δύσκολη εποχή για την χώρα μας και την Αριστερά, την εποχή της χούντας, από κάποιον κ. Λουκίδη. Αν θέλετε πραγματικά να συμβάλλετε, αρχίστε απ' αυτό!
Μας προσβάλατε, μας προσβάλατε όλους κ. Κύρκο, με την αλαζονεία σας! Στην πραγματικότητα όμως, τον εαυτόν σας προσβάλατε. Γιατί αν όλ' αυτά τα θεωρείτε αυτοκριτική, τότε ένας άνθρωπος με τον δικό σας ρόλο, όλ' αυτά τα χρόνια, είναι να απορείς πως και αρχίζει από τους άλλους την κριτική του. Αυτό λοιπόν δεν είναι ούτε κριτική, ούτε αυτοκριτική. Είναι λάσπη στο πρόσωπο της Ιστορίας!
Είναι γνωστό πως: ο αυτοχειριασμός, είναι μια εντελώς προσωπική υπόθεση. Ο αυτόχειρας όμως, που ζητάει παρέα στο εγχείρημά του, είναι μάλλον κάποιος σε κατάσταση απόλυτου μαρασμού και σύγχυσης.
Είναι σαν να χώρισες από μια γυναίκα και γυρνάς και όπου σταθείς και όπου βρεθείς και την λες πουτάνα.
Θα έπρεπε να ξέρετε κ. Κύρκο, πως η εγκράτεια, σε κάποιες περιπτώσεις, ιδιαίτερα βεβαρημένες όπως η δική σας, είναι χρησιμότερη, γιατί δίνει την δυνατότητα και το χρόνο και σε άλλους να κάνουν ίσως τα δικά τους λάθη αλλά ίσως και να προχωρήσουν, εκεί που εσείς αποτύχατε. Για την Ζωή μιλάμε και όχι για κάποιο κονσερβοποιείο. Δυστυχώς με τα καμώματά σας, εσείς ο ίδιος αυτοαποκλείεστε, από την γενναιοδωρία της Ιστορίας σχετικά με το πρόσωπό σας.
Θα έπρεπε πολύ καλά επίσης να ξέρετε: πως η Ζωή δεν δομείται μόνο στο "λογικό" αλλά περιέχει και οικοδομείται και με το "ά-λογο", όπως και με το "απρόβλεπτο". Ίσως και περισσότερο με αυτά. Γι' αυτό η Ζωή είναι ποιότητα, είναι ένα Έργο Τέχνης και δεν έχει να κάνει τίποτα με την "κοπτική" και την "ραπτική", στην οποία επιδίδεστε. Να μην ξεχνάτε πως η Αριστερά με το ήθος και τους αγώνες της εναντίων σιδηρόφρακτων αντιπάλων, έφτιαχνε Πολιτισμό. Και από αυτό τον Πολιτισμό, αυτών των ανθρώπων, έχει πρόσωπο και ταυτότητα η χώρα μας και ο λαός μας, ακόμα και σήμερα και όχι από την αθλιότητα εκείνων, που συνειρμικά προκύπτει, από τα λεγόμενά σας, πως: "…ευτυχώς που νίκησαν". Των δοσιλόγων, των μαυραγοριτών και όλων αυτών από το ίζημα της Δεξιάς! Δεν είχαν και δεν έχουν να καταθέσουν όλοι αυτοί ΤΙΠΟΤΑ! Κι ας νίκησαν!
Θα τολμούσα να πω, μετά απ' όλ' αυτά, πως αυτό που ζούμε σήμερα, οφείλεται και στην καθίζηση της Αριστεράς. Με την αλλοτρίωση του χαρακτήρα της, που και από δικές σας ευθύνες δημιουργήθηκε. Τα τελευταία 35 και πλέον χρόνια της κομματικής σας κυριαρχίας. Με όλες αυτές τις περίεργες και ανερμάτιστες σοσιαλδημοκρατίζουσες διαδρομές και πιρουέτες, που απογοήτευσαν και απομάκρυναν τον κόσμο της Αριστεράς. Και κρίνοντας και από τα σημερινά λεγόμενά σας, μπορούμε να μιλήσουμε: για μια αντικειμενική και όχι για μια υποκειμενική διαπίστωση. Και έχει μεγάλη σημασία ο ρόλος σας και τα λεγόμενά σας, γιατί είχαν και έχουν να κάνουν με ένα χώρο, που θα μπορούσε να επηρεάσει πολλά. Και που η κοινωνία μας τον είχε και τον έχει ανάγκη. Με μια όμως άλλη δυναμική, απ' αυτή στην οποία εσείς τον εγκλωβίσατε. Και επειδή "κενό" δεν υπάρχει στην Ζωή, ούτε και στην Πολιτική, βρέθηκαν άλλες πολιτικές δυνάμεις, να τον παγιδεύσουν, όλον αυτόν τον κόσμο και την διαθεσιμότητά του, με τον τυχοδιωκτισμό τους και άλλες να τον εγκλωβίσουν, με την υπόσχεση μιας τάχα μου καθαρότητας, δογματικής και αναχρονιστικής όμως κοπής. Πηγαίνοντας τα πράγματα πιο πίσω από εκεί, που η διάσπαση του '68 είχε ορίσει σαν αφετηρία.
Και αντί να μας μιλήσετε για όλ' αυτά, διαφεύγετε, προσδοκώντας σε μια σανίδα σωτηρίας σας, στο παρελθόν. Προσπαθείτε να δημιουργήσετε (και με πράγματα που έχουν κριθεί και αξιολογηθεί) συγκρίσεις δι υφαρπαγής θετικές για σας και την δική σας παρουσία και διαδρομή. Και με τον πιο ανιστόρητο τρόπο, αρχίζετε να εκτοξεύετε κατηγορίες και αναθέματα, για πρόσωπα και καταστάσεις, ενός απώτατου παρελθόντος.
Παραμένει πάντως, απορίας άξιο, το ποια η χρησιμότητα όλων αυτών.
Ας είναι. Κάποια στιγμή, ίσως να μας το εξηγήσετε, εσείς ή και κάποιες άλλες ενέργειές σας. Και εν πάση περιπτώσει, θα το σταθμίσει και θα το εξηγήσει οπωσδήποτε, η ίδια η Ιστορία.
.
28.5.2χ8
.
Κ.Κ
Παρασκευή, Ιουνίου 20, 2008
Δευτέρα, Ιουνίου 09, 2008
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)