"ανάπτυξη/ πολιτισμός/ περιβάλλον/ ισότητα δυνατοτήτων και ευκαιριών/ …/μια δυνατότητα για την ΖΩΗ μας"
Δεν μεμψιμοιρούμε, δεν ευκαιριολογούμε, δεν ιδιωτεύουμε. Αγωνιζόμαστε!
Για να επιστρέψει το Κέντρο, μερικά από τα τόσα χρεωστούμενα, στην Περιφέρεια
…"αειφόρος ανάπτυξη". Τι θα πει αυτό, σου λέει ο άλλος.
Για μένα θα πει … Άστο!
Να σας το πω αλλιώς! Τις προ άλλες, έβλεπα όλο αυτό τον κόσμο, που διαδήλωνε ενάντια στον πόλεμο. Και σκεφτόμουνα: Αν, από τους εκατό, εκατόν πενήντα χιλιάδες ανθρώπους, με αναπτυγμένη κατά τεκμήριο τη σκέψη και τις ευαισθησίες, που βρίσκονταν εκεί, κάποιοι, έπαιρναν το δρόμο προς την περιφέρεια και υιοθετούσαν κατά ομάδες εργασίας με διάφορες ειδικότητες, κάποιες περιοχές της ελληνικής επαρχίας, και όλοι μαζί οι υπόλοιποι, τους στήριζαν και αποτελούσαν τις εφεδρείες τους σ' αυτό, θα μπορούσε να γίνει μια ειρηνική ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!
Ας το πάρουμε πάλι από την αρχή. Τα μέτωπα απέναντι στις απειλές, τις καθυστερήσεις και τα ελλείμματα της σημερινής ζωής, περνάνε και από την περιφέρεια. Οι απειλές όμως αυτές, στην πλειοψηφία τους, με σωστή στρατηγική και σωστή διάταξη των δυνάμεων, μπορούν να είναι αναστρέψιμες. Ιδιαίτερα στην Περιφέρεια! Να γίνουν αφετηρίες θετικής δύναμης. (**)
Για σκεφτείτε, μια ομάδα "ακτιβιστών", αποτελούμενη από πολλές καίριες ειδικότητες: αρχιτέκτονας, εκπαιδευτικός, γεωπόνος, οικονομολόγος, γιατρός, νομικός, ζωγράφος, μουσικός, δημοσιογράφος, ψυχολόγος, κοινωνιολόγος, αθλητικός μάνατζερ/εμψυχωτής... Να υιοθετούσαν ένα χωριό!
Με τη δυνατότητα χρηματοδότησης της προσπάθειας, από κάποιο πρόγραμμα, από τα πακέτα στήριξης. Να χρηματοδοτηθούν και ν' αρχίσουν να κάνουν δημιουργικές "διακοπές" σ' αυτό.
Να τους βοηθήσουν, αφού μελετήσουν και αναλύσουν τα δεδομένα και τις δυνατότητες του χώρου και των ανθρώπων του, ώστε να μπορούν να σχεδιάζουν και να κάνουν προτάσεις. Να βοηθήσουν να αναδειχθούν τρόποι, δυνατότητες, άνθρωποι με ιδέες και ενέργεια, που είναι διατεθειμένοι, να εργαστούν για να βρεθεί ένας "δρόμος". Διατεθειμένοι να τους βοηθήσουν, να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και ν' αντιδράσουν. Να διεκδικήσουν τα αυτονόητα!
Για σκεφτείτε τη συγκρότηση ενός τέτοιου "Δικτύου", σε πανελλαδική κλίμακα.
Ένα καραβάνι πολιτισμού! Πολλά Καραβάνια πολιτισμού!
Να κάτι, που θα μπορούσε να υπάρξει, σαν ένας αναζωογόνος άνεμος πολιτισμού και ανάπτυξης, σε όλη την επικράτεια.
Ένα είδος μη κυβερνητικής οργάνωσης, αυστηρά αξιοκρατικής, χωρίς ιδεοληψίες και προκαταλήψεις και απόλυτα αυτονομημένης και αποκεντρωμένης. Ένας αντιπόλος, για θέματα που η "Αγορά" δεν προωθεί ή όταν το κάνει, δεν το κάνει με τον καλύτερο τρόπο. Αντίθετα, λειτουργεί μάλλον καταστροφικά και αλλοτριώνει. Το ίδιο και το δυσκίνητο, αθηνοκεντρικό κράτος! Δυστυχώς σήμερα και το σύνολο των πολιτικών γενικότερα.
Να ασχοληθούν λοιπόν, αυτοί οι "πυρήνες σχεδιασμού και δράσης", με την επιδιώξει, ενός εθνικής κλίμακας κεκτημένου!
Αυτό το νόημα θα πρέπει να έχουν τα "Καραβάνια Πολιτισμού"!
Όχι άμεσα και αποκλειστικά ανταγωνιστικά στα πεδία της Αγοράς και της εξουσίας αλλά προωθητικά, στο πεδίο του πολιτισμού και της "αειφόρου ανάπτυξης"(*).
Σημειώνουμε: πως αυτή η προσπάθεια, μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει, δημιουργικά, στα πεδία της Αγοράς (με την συμβατική έννοια) και των τρόπων παραγωγής, αξιοποιώντας όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της περιοχής αλλά και με ένα τρόπο επιθετικό στα πολιτιστικά. "Καραβάνια πολιτισμού" λοιπόν. Κάτι σαν, "Πολίτες Χωρίς Σύνορα"!
Στην ορεινή Αρκαδία, στην Ήπειρο, στη Θεσσαλία, στην Κεντρική Μακεδονία, στον Έβρο, στα συμπλέγματα των νησιών του Αιγαίου και του Ιονίου, στην Κρήτη.
Η προσπάθεια, να βρεθούν αυτά που συσπειρώνουν τους ανθρώπους και τους κάνουν να βγάζουν τον καλύτερο εαυτό τους, σε μια προσπάθεια, με μια δημιουργική διαλεκτική, για ένα "δρόμο" ανάπτυξης και αυτογνωσίας!
Μια προσπάθεια να ξανά ανακαλύψουμε τη χώρα μας. Να γίνουμε αυστηροί και ακριβής στις απαιτήσεις αλλά και στις υποχρεώσεις μας. Να υπάρξει ένας κοινωνικός έλεγχος από τη βάση, στις δομές και στις νοοτροπίες, που εξοντώνουν ανθρώπους, περιοχές και δυνατότητες. Να εκδοθούν εφημερίδες, να γίνουν βιβλιοθήκες, σεμινάρια, κινηματογραφικές λέσχες, ραδιοφωνικοί σταθμοί. Να ζητηθεί από σημαντικούς στο είδος τους ειδικούς, να παρευρεθούν και να κάνουν ομιλίες, να οργανωθούν συζητήσεις, με όλους και για όλα. Να πάψουν οι άνθρωποι της περιφέρειας να νοιώθουν μόνοι και εγκαταλειμμένοι!
Και θα πρέπει να καταγραφεί, σε όλες της τις λεπτομέρειες, αυτή η προσπάθεια και να παρουσιαστεί με τα αποτελέσματά της, στο τέλος μιας πενταετίας δράσης. Να υπάρξει άμυλα και κίνητρα ανάδειξης και επιβράβευσης!
Άνθρωποι με γνώσεις, ικανότητες και ένστικτο, που δεν θα πυροβολούν με αυτά τους ντόπιους, με την αλαζονεία και την υπεροψία τους, αλλά θα τους βοηθάνε ν' αντιδράσουν και να δράσουν οι ίδιοι. Να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Θα τους παρέχουν στήριξη και τεκμηρίωση. Βοήθεια και όχι αρχηγηλίκια, νταηλίκια, κυριαρχίες και καθοδήγηση, όπως παλιά και παλαιοκομματικά.
Μια, δύο, τρεις, πολλές πολιτισμικές εστίες. Ενάντια στον Αθηνοκεντρισμό, στον Καισαρισμό, στον Μακιαβελισμό, στην υποταγή, στα τερτίπια της Αγοράς και της μονόδρομης αντίληψης της Παγκοσμιοποίησης. Εμείς ν' αντιτάξουμε τον "Κοινοτισμό", τον "Οικουμενισμό" και τον "Διεθνισμό" σαν απάντηση και δυνατότητα.
Να υπάρξει, με τα "Καραβάνια Πολιτισμού", ένα είδος "συμμάχου", για όποιον θέλει, ώστε και να μπορεί.
20.4.2χ3 Κ.Κ
(*) Αειφόρος ανάπτυξη : η ανάδειξη της ανάγκης για ισορροπία μεταξύ του πόλου "ανάπτυξη - εμπόριο" και του πόλου "προστασία του περιβάλλοντος". Εγώ θα πρόσθετα και τον πόλο της "προστασίας του πολιτισμού". Αφετηρία και στόχο όλων.
(**) Στην περιφέρεια, υπάρχουν μεγάλες καθυστερήσεις και πολύ μεγάλες αντιφάσεις. Μερικά όμως από αυτά, θα μπορούσαν δυνάμει, να είναι σωτήρια.
Εξηγούμε! Επειδή, ακριβώς υπάρχουν αυτές οι μεγάλες καθυστερήσεις, δεν έχουν διαμορφωθεί και οι αντίστοιχα μεγάλες αγκυλώσεις και η παγιοποίηση καταστάσεων. Μετά την κατάργηση, όλων των στοιχείων εκείνων, που συντηρούσαν το μεταεμφυλιακό κράτος (χωροφύλακας, ΤΕΑ, πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων). Κάτι που δεν έχει εκτιμηθεί αρκετά και δεν έχει καταγραφεί επαρκώς. (Βολεύει βλέπεις πολλούς, που θέλουν αυτά να ξεχαστούν και πολλούς άλλους που δεν μπορούν να ανταποκριθούν, σε νέους ρόλους που απαιτούν: ικανότητες, φαντασία, ένστικτο, κριτήρια και αγώνες). Με λίγα λόγια, στην περιφέρεια, δεν έχουν τίποτα να χάσουν, από ένα σήμερα, τόσο ανορθόδοξα δομημένο, σύμφωνα με τα κριτήρια αλλά και με τα πάγια, προφανή και αυτονόητα δεδομένα, ενός σύγχρονου κόσμου, με καταγραμμένες εμπειρίες και κατακτήσεις. Είναι σε μια κατάσταση, για πάρα πολλά από αυτά, που πράγματι δεν έχουν να χάσουν, παρά μόνο τα δεσμά με καταστάσεις εξωφρενικές, καθυστέρησης και αναποτελεσματικότητας και έχουν πάρα πολλά να κερδίσουν σε δυνατότητες ανάπτυξης, δημοκρατικότητας, ισονομίας, ισοπολιτείας και στοιχειώδους και αξιοπρεπούς διαβίωσης. Πολιτισμού! Έτσι, για πολλά, το περιβάλλον είναι "έτοιμο"! Λείπουν μόνο αυτοί που θα βοηθήσουν, θα σχεδιάσουν, θα πείσουν, θα εμψυχώσουν, θα ενθαρρύνουν, θα αναδείξουν! Λείπει η πορεία προς την Ιστορία. Μακριά από μεσαιωνικού τύπου δεδομένα και νοοτροπίες! Υπάρχει λοιπόν, πρόσφορο έδαφος, για κινήσεις τολμηρές, που θα μπορέσουν στην εξέλιξή τους, να τα επηρεάσουν ΟΛΑ!
Το πλαίσιο λειτουργίας και δράσης τους:
Ό,τιδήποτε βοηθάει (προσοχή! Βοηθάει και όχι Επιβάλλει) στη συγκρότηση ταυτότητας και δημιουργεί προϋποθέσεις κίνησης, δημιουργικότητας, ήθους, παραγωγικότητας, πιστεύω πως πρέπει να έχει θέση, στην κοινωνική διαλεκτική, των ενεργειών αυτών!
Η απόρριψη, αν υπάρξει, θα πρέπει να γίνει με επιχειρήματα και τρόπους που δεν θα είναι αστυνομικού χαρακτήρα ή δογματικής νοοτροπίας ενέργειες.
Αυτό και η ομοφωνία, δια της Δημοκρατικής Διαλεκτικής στις αποφάσεις, θα πρέπει να είναι οι μοναδικοί περιορισμοί!
(*) ΣΗΜΕΙΏΝΩ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ: πως θα πρέπει να καταγραφεί, σε όλες της τις λεπτομέρειες και με όλα τα μέσα σύγχρονης επικοινωνίας, αυτή η προσπάθεια, ώστε να παρουσιαστεί με τα αποτελέσματά της, στο τέλος μιας πενταετίας δράσης. Να γίνει ένας απολογισμός, σε εθνικό ακροατήριο! Και να υπάρξει η δυνατότητα, συζήτησης και κριτικής για το καλύτερο. ΌΧΙ από αλαζονεία και υπεροψία, ούτε από μικροκομματικού τύπου ιδιοτέλειες. Αλλά για να δοθεί η ευκαιρία να ενημερωθούν και να ακολουθήσουν και άλλοι!
Υστερογράφοντας:
Δεν υπάρχει πια η παραμικρή αμφιβολία. Οι άνθρωποι είναι βαρύτατα λαβωμένοι. Υπήρχε η προδιάθεση και ήρθαν και τα πράγματα και οι καταστάσεις έτσι, τα τελευταία χρόνια και δεν έμεινε τίποτα όρθιο. Τα βλέπουμε όλα να μετεωρίζονται, στις έρημες και με μεγάλο πληθωρισμό "ιών", λεωφόρους του ΤΙΠΟΤΑ. Όλα κακοφορμισμένα από τα σακατεμένα εγώ, των απόντων, απ' όλες τις σοβαρές προσπάθειες. Να τους βλέπουμε, να παρουσιάζονται με νέες εκδοχές και δοκιμές ρόλων, για θέσεις επίδειξης και αρπαχτής.
Αναρχοδεξιοί, ατάλαντοι και ανίκανοι, χωρίς προτάσεις και αγώνες. Καταγγέλλοντες τους πάντες και απουσιάζοντες μονίμως. Μεταπράτες. Μεσάζοντες σε όλα. Ένας συρφετός περιπλανώμενων, "περίεργων" χωρίς αφετηρία καλής μαρτυρίας και καλής πρόθεσης και με προορισμό, την φανταχτερή τακτοποίησή τους.
Και φυσικά υπάρχει και το μεγάλο κοινό των μικρομεσαίων "νοικοκυραίων", που όλο και πιο πολύ από ποτέ, στις παρούσες συνθήκες, αυξάνονται και πληθύνονται με ρυθμούς τρομακτικούς, εφιαλτικούς θα έλεγα. Αυτό δεν είναι "a priori" κακό. Γίνεται όμως, δυστυχώς /λόγω των ιστορικών στρεβλώσεων, στην ιστορική μας εξέλιξη/ αρνητικό τελικά, μια και παραμένουν στάσιμοι. Αμόρφωτοι και με τεράστιους μηχανισμούς αυτοάμυνας και επιβίωσης και στις πιο ανορθόδοξες καταστάσεις και περιβάλλοντα. Κάτι που τους καθιστά τελικά ΠΑΝΙΣΧΥΡΟΥΣ!!! Και ΑΗΤΤΗΤΟΥΣ!!!
Τώρα μάλιστα και με την στρατηγική της ενσωμάτωσης, που πανικοβλημένο το "σύστημα" εφαρμόζει, για την συντήρησή του και με την υπερδιόγκωση του "Κεντρώου Χώρου", έχουν γίνει το μήλον της έριδος όλων, είναι πια πανταχού παρόντες! Είναι τα κοινωνικά μας πρότυπα, οι πρωταγωνιστές. Δημιουργοί πλειοψηφιών και από τους "πυλώνες" πια του συστήματος. Πρώτοι και καλύτεροι, σε όλες τις καταστάσεις! Αριστοτέχνες στην κατασκευή των άλλοθι, για όλες τις ενέργειες και τις στάσεις τους αλλά και κατά κύριο λόγο των αποφάσεων του συστήματος εξουσίας. Και εδώ να δεις και την ελληνική παράδοση. Γιατί, δεν έλειψαν ΠΟΤΕ και από όλες τις καταστάσεις, από αρχαιοτάτων χρόνων. Κατά καιρούς μάλιστα, προσπάθησαν να εδραιώσουν και πεποιθήσεις, γύρω από τα χαΐρια τους. Σήμερα δείχνουν να το έχουν καταφέρει!
Δεν είναι όμως, μόνο αυτοί, που ενισχύουν, στηρίζουν και παίρνουν πρωτοβουλίες για άθλιες ρυθμίσεις. Είναι και αυτοί που δεν υιοθετούν και δεν στηρίζουν καμία πρωτοβουλία και για τίποτα άλλο. Θέλουν τα πράγματα όπως είναι και τα ξέρουν. Φοβούνται τις αλλαγές, όπως ο διάβολος το λιβάνι. Αντιλαμβάνεται λοιπόν κάποιος, πως είναι αδύνατον να τα βγάλει πέρα, εύκολα μαζί τους. Πολύ περισσότερο με τα υπάρχοντα, πολιτικά και πολιτισμικά ελλείμματα. Να, οι νέοι τόποι και οι νέες προκλήσεις μιας Προοδευτικής Κοινωνικής Δράσης. Όλων των Ανθρώπων της προόδου και του πολιτισμού! Όλων αυτών, που δέχονται και αναλαμβάνουν το ρίσκο, να τα βγάλουν πέρα, με τις προκλήσεις της ΙΣΤΟΡΙΑΣ! Και υπάρχουν πολλοί τέτοιοι και γνωστής διαθεσιμότητας και ικανότητας να τα βγάλουν πέρα. Όλο αυτό το ιστορικό κεφάλαιο της Ελληνικής Αριστεράς και του ευρύτερου προοδευτικού κινήματος, που "κακιές" ηγεσίες με τις πράξεις τους και την ανικανότητά τους, το παρόπλισαν και το έστειλαν στην ιδιώτευση ή σε άλλες άμορφες κι άχρωμες διαδρομές.
Όλοι αυτοί, μπορεί να μην παρουσιάζονται ανθηρά και νικηφόρα στους συσχετισμούς, ανάμεσα στα πολιτικά μορφώματα και τα "μπλοκ" εξουσίας, όπως σήμερα παρουσιάζονται στο πολιτικό προσκήνιο, συγκροτούν όμως ΔΥΝΑΜΗ! Μια άλλη ποιότητα δύναμης, δράσης και ζωής, απέναντι στα πράγματα, απέναντι στην ελεεινή και θανατηφόρα πραγματικότητα, που μας περιβάλλει και μας πνίγει. Μπορούν να αποτελέσουν και να συγκροτήσουν, την υπέρβαση του κατακερματισμού της Αριστεράς και του προοδευτικού χώρου, που αν και ενώ τεκμηριώνουν πολλά και με επιχειρήματα, δεν μπορούν να συγκροτήσουν την απαραίτητη συσπείρωση και για να τα "περάσουν" στην κοινωνία. Σούρνουν βλέπεις πίσω τους, ουρές από αντιφάσεις και απογοητεύσεις, που τους τρομάζουν και που τους απομάκρυναν. Όλο αυτό τον κόσμο, που ενώ είχε επανειλημμένα δώσει δείγματα διαθεσιμότητας και παρουσίας, ανίκανες και ανιστόρητες ηγεσίες τον απογοήτευσαν και τον μπλοκάρισαν. Τον κατέστησαν ανενεργό, για να μπορέσουν να επιβιώσουν αυτές.
Ας φέρουμε λοιπόν ξανά στην επικαιρότητα, το Όνειρο και την Ποίηση, το Όραμα και τον Αγώνα, τις Συλλογικότητες και την Αλληλεγγύη. Την Πολιτική! Ας προσπαθήσουμε να παρακάμψουμε τα ναρκοπέδια που κάποιοι στήνουν γύρω από τη ζωή. Και ας ξαναφέρουμε στην επιφάνεια και στο κέντρο όλων, τον Άνθρωπο! Τον Δημιουργό, τον Ποιητή, τον Αγωνιστή! Ας συντονιστούμε, με τα πάρα πολλά που μας ενώνουν και ας αφήσουμε την Δημοκρατική Διαλεκτική, να δώσει λύσεις και στα υπόλοιπα. Δεν πρέπει να αποκλείσουμε κανέναν (και για καμία από τις εμμονές και τις υπεραπλουστεύσεις του παρελθόντος) που θέλει να συμβάλλει για μια άλλη ποιότητα Ζωής, για έναν πιο ανθρώπινο Πολιτισμό Αξιών, με κριτήρια και προτεραιότητες: την ανάπτυξη, τον πολιτισμό, το περιβάλλον, την ισότητα δυνατοτήτων και ευκαιριών …για μια δυνατότητα τελικά και μια ευκαιρία για τον Άνθρωπο.
Ας ανοίξουμε τον δρόμο στις δυνατότητες, ώστε οι Άνθρωποι να μπορούν να σχεδιάζουν και να τα καταφέρνουν. Για μια Ζωή με ίσες δυνατότητες και ευκαιρίες και για ΟΛΟΥΣ!
Μια απάντηση, στην απάθεια και στην αποτελμάτωση του σήμερα. Την πολιτισμική ξεραΐλα, που διαπερνά τα ΠΑΝΤΑ.
