.
Σ' αυτές τις ευρωεκλογές, όλη η Ευρώπη έδωσε και δίνει πολλαπλές εξετάσεις και απ' ό,τι φαίνεται αποτυγχάνει σε όλες.
Διανύουμε δυστυχώς και την παρούσα προεκλογική περίοδο χωρίς συζήτηση και χωρίς επιχειρήματα.
Αυτή την φορά, με όλη την Ευρώπη καταμεσής σ΄ ένα πέλαγος προβλημάτων: την οικονομική κρίση (η οποία δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η αιτία της έχει όνομα και είναι οι νεοφιλελεύθερες εμμονές και μονομέρειες των επιλογών του διευθυντηρίου των Βρυξελών και των τραπεζών και φυσικά των ευρωπαϊκών δεξιών και δεξιόστροφων κυβερνήσεων που τα συγκροτούν, τα στηρίζουν και τα αξιοποιούν, για τα συμφέροντα συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων και των επιλογών τους) την εφιαλτική αύξηση της ανεργίας, τη μείωση του αισθήματος ασφάλειας για τους πολλούς, με το κοινωνικό κράτος σε μαρασμό, το κράτος δικαίου επιλεκτικά παρόν και την ανυπαρξία οικονομικού σχεδιασμού και οποιασδήποτε προοπτικής διεξόδου για τους λαούς της Ευρώπης. Και ανάγοντας, κατ' αυτόν τον τρόπο τέλος, την βαρβαρότητα σε τρέχουσα καθημερινότητα, μ' όλ' αυτά που συμβαίνουν! Αν και σ' αυτό, για να είμαστε δίκαιοι, υπάρχει μεγάλη ποικιλία καταγωγής και από πολλές άλλες κατευθύνσεις.
Το όλο των "επιλογών" τους λοιπόν, απεδείχθη μια πελώρια φούσκα με τα όσα συνέβησαν. Με τις παραμορφώσεις και τις οικονομικές και όχι μόνο ύποπτες αλχημείες, όπου "τζογάρονται" τα πάντα. Για να φτάσουμε μέχρι τις καταρρεύσεις που είδαμε και βλέπουμε. Και παρ' όλ' αυτά "αυτοί" εκεί, να επιμένουν! Αδιαφορώντας για το αν η επανάληψη του ιδίου "λάθους" αντί της υπέρβασης των αιτιών του, καταντά μια "a priori" ιλαρότητα με τραγικές όμως συνέπειες. Δεν πρόκειται όμως εδώ για λάθη αλλά για συνειδητές επιλογές! Και οι συνέπειες είναι εγκληματικές με τα όσα καταργούν ή αναιρούν και διαφθείρουν. Αλλά και ο πόνος και η δυστυχία που προκάλεσαν και προκαλούν!
Θα περίμενε λοιπόν κάποιος, να υπάρξει ένα θερμό κλίμα συζητήσεων, για την όλη φιλοσοφία των επιλογών και του όλου σχεδιασμού για την Ευρώπη προεκλογικά. Άντ' αυτού το ΤΙΠΟΤΑ. Άκρα του τάφου σιωπή!
Με την σιωπή όμως δεν οικοδομούνται ούτε θέσεις εργασίας, ούτε ανάπτυξη και ευημερία για τους λαούς. Δεν οικοδομείται τίποτα και για κανέναν! Απλώς κερδίζουν χρόνο όσοι είναι στα "κουμάντα" και συνεχίζουν το άθλιο έργο τους και την χειραγώγηση όλων! Γεμίζει λοιπόν η όλη ατμόσφαιρα από τη μελαγχολία όλης αυτής της αυτοκαταστροφικής ροπής. Η παρουσία των Ιδεών, της Πολιτικής και των Αγώνων, είναι σα να μην υπάρχει πια! Και αυτό είναι το χειρότερο απ' όλα τα παραπάνω!
Έχουν όμως και αυτά τις αιτίες τους. Και οι αιτίες έχουν και αυτές όνομα. Είναι το σύνολο των προοδευτικών και των αριστερών ηγεσιών, που εντελώς κατώτεροι των περιστάσεων, ψάχνουν τα κόμματα και τις τελείες για να καταγράψουν διαφορές και να εξασφαλίζουν την ισοβιότητα στις θεσούλες τους. Είναι και ο κόσμος που μέσα από ένα ακραίο μιθριδατισμό, δεν λέει να αναζητήσει και να κάνει την υπέρβαση.
K.K
.
