…
/πώς να μιλήσεις, με ποια λόγια/ πώς την αρχή να κάνεις/ και πώς το ίσιο να κρατήσεις/ με ποιο λόγο και για ποιον/ δεν υπάρχει αποδέκτης/
…
/τώρα νυχτώνει γρήγορα/ κι η νύχτα είναι μόνο νύχτα/ δεν έχει πια την τρυφεράδα/ εκείνη την αίσθηση σαν χάδι/ εκείνο το δικό της φως και ήχο/ τώρα είναι μόνο μια μαύρη απειλή/ που σε παγώνει και σε σκιάζει/ όλοι από νωρίς κλείνονται σπίτι/ και οι πόρτες των σπιτιών τους/ είναι όλες διπλά αμπαρωμένες/ κλείνουν οι δρόμοι για επαφές/ μακραίνουν οι αποστάσεις/
…
/μια ατμόσφαιρα μουντή/ ήρθε τα πάντα να σκεπάσει/ για ό,τι αφήσαμε να χαθεί/ για το ότι τα κατάφεραν/ και πάλι να νικήσουν/ κάτι ανθρωπάκια με κουστούμι και γραβάτα/ χωρίς αισθήματα και σκέψη/ σαν τα κοράκια που πάνε τον νεκρό/ κι ο νεκρός είναι η ίδια η ζωή μας/ ό,τι είχαμε σκεφτεί και αγαπήσει/ κι ό,τι είχαμε με πάθος σχεδιάσει/ τα όνειρά μας/ την ελπίδα για μια ζωή/ που θα ήταν όπως λέγαμε/ ένα Έργο Τέχνης/
…
/αλλά τώρα νυχτώνει γρήγορα/ κι η νύχτα είναι μόνο νύχτα/ όμοια με μια κρύα λάμα που σε κόβει/ ήχοι ηλεκτρονικοί που ευνουχίζουν/ με φόντο το μπλε ενός γιγάντιου μόνιτορ/ κόκκινες κηλίδες σε μαύρες επιφάνειες/ μυρωδιές από αίμα ιδρώτα και ούρα/ κι ασθενοφόρα να στριγκλίζουν/ μεταφέροντας κομμάτια της ζωής/ όπως όπως ακουμπισμένα/ πεταμένα/ με τις φλέβες φουσκωμένες να χτυπούν/ συντονισμένα με τα μόνιτορ και τους ήχους/ που λιτανεύουν τα δικά τους παραμύθια/ άγρια μοναχικά γεμάτα εικόνες βίας/ και μάτια θαμπά να κοιτάζουν/ ανήμπορα να δουν και ν' αντιδράσουν/
…
/τούτες τις νύχτες τις βιώνουμε πια όλοι/ ανίκανοι όμως ν' αντιδράσουμε/ ηττημένοι/ ενώ συνεχίζουμε να τεμαχίζουμε την ελπίδα/ και έχει αυτούς που αμετακίνητοι επιμένουν/ άκριτα σε αναφορές και μνήμες από άλλοτε/ μονοπωλώντας το "ηρωικό" και "καθαρό"/ ενώ ξεχνούν πολλά και τραγικά από τα τότε/ και άλλους πολλούς που άλλογα βιαστήκανε/ να καταργήσουν πολλές από τις γραμμές/ για να φανούν πως είναι λέει "προχωρημένοι"/ μοδάτοι λιβανιστές του life style και της λίμπιντο/ ασύδοτοι και αλαζόνες/ ξερόλες ξεκομμένοι/ και άλλοι "ακτιβιστές"/ με χρονόμετρο και κουκούλα/ να στενεύουν και να διασύρουν την όποια δράση/ από την εφηβεία τους όλοι πρόωρα γερασμένοι/ χρεώνοντας με ταρίφες τις διαδρομές τους στη ζωή/ ενώ στριφογυρίζουν συνεχώς γύρω από τα εγώ τους/
…
/πώς να μιλήσεις τώρα πια και τι να πεις/ τώρα νυχτώνει γρήγορα και αυτό βαραίνει/ τώρα που και οι ημέρες χάνουνε το φως τους/ και πάνε να γίνουν ένα με τις νύχτες/
…
5.2.2χ5 Κ.Κ
Υ.Γ
σ' αυτή όμως την μαυρίλα υπάρχει και θετικό στο βάθος/
γιατί δεν κρύβεται με τίποτα πως όλα τα 'χουνε στημένα/
τώρα όλοι πια ξέρουμε πως έγινε τι έφταιξε και τι φταίει/
και πως είναι αδύνατον απ' όλους αυτούς να βρεθεί λύση/
μια που σ' όλ' αυτά όλοι τους έχουν πάρα πολλά επενδύσει/
και είναι πια σίγουρο πως αυτό δεν μπορεί άλλο να κρατήσει/
οι ρητορικές τους είν' όλες σαθρές και δεν έχουν βάθος χρόνου/
θα έρθουν τα ίδια τα πράγματα η ίδια η ζωή ακόμα και οι ίδιοι/
που θ' απαιτήσουν όλα τα ζητήματα απ' την αρχή να ξαναμπούνε/
έρχονται νέοι άνθρωποι που δεν χωράνε και δεν τα βγάζουν πέρα/
και που από πολλά απ' τα παλιά "χούγια" είναι τώρα απαλλαγμένοι/
και από το δικό τους τάχα μου "χαβαλέ" είναι όλοι μπουκωμένοι/
ακόμα και το σύστημα κάπως αλλιώς έχει αρχίσει να τα βλέπει/
γιατί ξέρει πως "για να μην αλλάξει τίποτα πρέπει όλα να τ' αλλάξει"/
ποιος το περίμενε η Δεξιά να λέει όσα έστω υποκριτικά σήμερα λέει/
παίχτηκε ό,τι ήτανε να παιχτεί και άλλο όπως πάει δεν τους βγαίνει/
είναι καιρός τώρα που ξεβράζονται πτώματα απ' όλες τις πάντες/
κι ο κόσμος βλέπει πως δεν γίνεται τελικά αυτό που του είχαν τάξει/
το τσουνάμι τούτη την φορά θε να 'ναι φτιαγμένο από ανθρώπους/
αυτοί θα πλημμυρήσουνε και πάλι τους δρόμους και τις πλατείες/
όχι όπως στο Σιάτλ στην Γένοβα και σ' άλλα τουριστικά δρώμενα/
αλλά με την δράση τους και στον τόπο τους οι λαοί θα επιβάλλουν/
η συζήτηση απ' την αρχή για όλους και για όλα πάλι να ξανανοίξει/
κι αυτό δεν είναι μεταφυσική είναι η διαλεκτική της ίδιας της ζωής/
που και άλλοτε σε μαύρες εποχές και σε παρόμοιες καταστάσεις/
η δράση των ανθρώπων/ η Ιστορία/ έδωσε πάντα τελικά τη λύση/
όσο αυτό δεν γίνεται απλώς όλοι θα ζούμε την ανακύκλωση της κρίσης/
γιατί οι εξουσίες και οι ελίτ που σήμερα έχουμε ποντάρουνε στην κρίση/
δεν θέλουν την υπέρβαση γιατί δεν μπορούν κάτι άλλο να προτείνουν/
είναι ισορροπίες πάνω στις οποίες έχουν δεσμευτεί και έτσι υπάρχουν/
κι είναι έτσι γιατί ακριβώς όλοι αυτοί προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο/
γιατί ο κύκλος τους όπως και πολλοί άλλοι έχουν οριστικά πια κλείσει/
το δυστυχέστερο όμως είναι πως στο ίδιο αυτό το σύμπαν που τελειώνει/
είναι κι όσοι θα 'πρεπε να πρωτοστατούν για το άνοιγμα του καινούργιου/
δυστυχώς έγιναν μέρος του παλιού και ενσωματώθηκαν στο κόλπο/
όχι όπως λεν από άποψη αλλά γιατί έχασαν τη σχέση με τις πηγές τους/
την ικανότητά τους να μπορούν να έχουν άποψη και διάθεση δράσης/
έγιναν γραφικοί μακριά από τον κόσμο τους και τα προβλήματά του/
κι ο κόσμος όμως έχει μερτικό γιατί δέχθηκε πολλά απ' όσα συμβαίνουν/
πίστεψε και μπήκε στη λογική της ενσωμάτωσης και της αρπαχτής/
κι άφησε πίσω του αξίες προτεραιότητες κριτήρια και διάθεση γι' αγώνες/
και είδε βολικές σαν απάντηση στα προβλήματά του τις προσωπικές πια λύσεις /
τώρα όμως που κλείνει κι αυτός ο κύκλος το βλέπουν όλοι το χαΐρι/
είμαστε λοιπόν εδώ και καιρό για όλ' αυτά στην τελική ευθεία της κρίσης/
και χρειάζεται πια να παρθούν απ' όλους πολλές και καίριες αποφάσεις/
έχουν να μετρηθούν πολλά και πολλά να λεχθούν γενναία με τ' όνομά τους/
να εγκαταλειφθούν τα πρόσωπα και οι λογικές που έκλεισαν δρόμους/
να τα ορίσουμε όλα από την αρχή και να δούμε τα αιτιατά αλλά και τις αιτίες/
τα γιατί και τα πως για όλα/ ποιος είναι ποιος και τι είναι τι/ απ' την αρχή/
τα κριτήρια τις προτεραιότητες και τις αξίες κύρια την αξιοπρέπειά μας/
τέρμα τα κόλπα, οι κομματικές πειθαρχίες, οι θρησκείες και οι άλλες παγίδες/
που στόχο πια έχουν για λόγους επιβίωσής τους όλ' αυτά να τα συντηρούνε/
είναι καιρός να βγούμε από τον μεσαίωνα και να μπούμε στην Ιστορία/
και τα ψευτοαναρχικά και ο χαβαλές είδαμε τελικά πως και που οδηγούνε/
καιρός ν' αλλάξουμε σελίδα να δούμε τι έφταιξε και να ενηλικιωθούμε/
αυτό που διαφαίνεται είναι πως έχουμε πλησιάσει πια στο μη περαιτέρω/
έστω και δια της εις άτοπον απαγωγής αντί των επαγωγών της δράσης/
πολλοί δεν βολεύονται με αυτό κι έπαψε να εξυπηρετεί και τους άλλους/
συντρέχουνε λοιπόν όλες οι συνθήκες ώστε να είναι σίγουρο πως θα γίνει/
9.3.2χ5
…
/την ζωή πρέπει να την οσμίζεσαι/ να την ακουμπάς/ και να την νοιώθεις/
/για να μπορείς/ όχι μόνο να την ζεις/ αλλά και δημιουργικά να την στηρίζεις/
/δεν είναι μόνο για να φλυαρείς/ να γράφεις γι' αυτή/ και να την διαβάζεις/
/πρέπει να μπορείς/ και κάθε στιγμή/ να περπατάς μαζί της/ και να τα λέτε/
/να τις τα λες από την καλή/ αλλά και να την αγαπάς/ και να την φροντίζεις/
/την ζωή δεν μπορείς/ όποτε θες/ να την πουλάς και να την αγοράζεις/
/η ζωή/ θέλει να έχεις έρωτα μαζί της/ να δίνεις ακόμα και αν δεν πάρεις/
/να μην την παρατηρείς εγκεφαλικά/ σαν να 'ναι ένα ντοκιμαντέρ με εικόνες/
/και δεν χρειάζεται να σου θυμίζουνε/ πως σου μοιάζει και της μοιάζεις/
/πρέπει να την αντιμετωπίζεις συνολικά/ χωρίς ρατσισμούς νάζια και πόζες/
/να την θεωρείς αυτονόητο αγαθό/ μια αναντικατάστατη και σταθερή αξία/
/πως είναι η αφετηρία/ η αρχή/ αλλά και ο στόχος/ και θέλει τόλμη και κόπο/
/πως τίποτα σ' αυτή/ δεν πρέπει να είναι προνόμιο/ και δεδομένο για λίγους/
/πως δεν χωράει/ και δεν καταγράφεται/ σε συμβόλαια αποκλειστικότητας/
/η ζωή/ είναι όπως το παιδί σου/ δεν επιστρέφεται/ για να σου δώσουν άλλη/
/πρέπει με αγάπη να της σταθείς/ να 'σαι παρών/ και μαζί της να παλέψεις/
/έχει και τις στραβές της η ζωή/ και θέλει υπομονή επιμονή θάρρος και τόλμη/
/κι αν πρέπει κάτι ν' αλλάξεις/ να μην την χαλάσεις/ και να μην την ακυρώσεις/
/και να θυμάσαι πάντοτε/ πως δεν είναι/ όσα ορίζει η δική σου εμπειρία μόνο/
/τα χρειάζεται όλα και όλους/ και πολλά ακόμα/ για να είναι αυτό που είναι/
/υπάρχει όμως ένα ζήτημα/ και είναι οι προτεραιότητες και οι ποσοστώσεις/
γι' αυτό/ θέλει πολλές φορές αλλαγές/ θέλει ανατροπές και καλό κουμάντο/
/γιατί όπως μ' ένα καράβι/ που έχει μπουνάτσες/ αλλά και άσχημους καιρούς/
/θέλει καλό γρήγορο και σοφό τιμόνι/ για να μην γίνουνε ζημιές και λάθη/
/αλλά και την εδραίωση πεποίθησης/ ισότητας δικαιοσύνης κι αλληλεγγύης/
/…καταλήγοντας
/η ΖΩΗ είναι μια περιπέτεια/ ένα ταξίδι/ που κάνεις και μόνος και με παρέα/
/αυτό που μπορεί να την απειλήσει/ είναι η αδιαφορία η απάθεια και ο φόβος/
/και όσα απ' αυτά προκύπτουν/
/αν απ' αυτά ξεφύγεις/ γίνεται ένας συναρπαστικός περίπατος στο γίγνεσθαι/
/που αξίζει/ να τον ανακαλύπτεις και να τον ζεις/ μέχρι των ημερών το τέλος/
/και αν τώρα μπορείς/ και έργο πίσω ν' αφήσεις/ τόσο το καλύτερο για όλους/
/έτσι που να μπορεί η Ζωή/ να είναι γεμάτη από έργα ανθρώπων/ Έργα Τέχνης/
/να είναι δηλαδή η Ζωή ένα απέραντο φιλικό και διαχρονικό Έργο Τέχνης/
...
