αντικατοπτρισμοί

.

θόρυβος από παλιές λαμαρίνες
σ' έν' άνυδρο κι αφιλόξενο τοπίο
φτιαγμένο από ένα κομματιασμένο λόγο
με λέξεις που χάσκουν χωρίς νόημα
αγοραίες και ανίκανες να συνθέσουν σκέψη
γεύση από θειάφι κι ατμόσφαιρα θανάτου
ιδέες που σκούριασαν να περιμένουν
σκιές ανθρώπων όλο λάθη κι απουσίες
σελίδες Ιστορίας σκόρπιες και πεταμένες
να ποδοπατιούνται χωρίς ντροπή
και κομμάτια από μάρμαρο εδώ κι εκεί
με ίχνη σμιλευμένα σε μιαν άλλη εποχή
να επιμένουν εις μάτην
και να δείχνουν πως οι άνθρωποι
μπορούσαν κάποτε να κάνουν ποίηση από το χάος
να δίνουν διαστάσεις σε όνειρα και ιδέες
…
και τώρα μόνο ο θόρυβος του αέρα
ανάμεσα στις σκουριές ιδεών λέξεων και νοημάτων
που τα 'στειλαν σε απόσυρση και στ' αζήτητα
τα λάθη και η αλαζονεία των ανθρώπων
του αέρα που μ' αυτά που παρασύρει
γεμίζει ξυραφιές το σώμα σου και σε ματώνει
και πέρα μπροστά στο βάθος οι αντικατοπτρισμοί
οι ψευδαισθήσεις για τη δυνατότητα μιας ζωής
με ανθρώπους φιλικούς όλο ζωή και δράση
να ζουν τη ζωή σαν να είναι ένα έργο τέχνης
η οφθαλμαπάτη ενός μεγάλου οράματος κι ωραίου
αλλά που το ωραίο και το μεγάλο
έγιναν μικρά κι από λίγο και για λίγους
και η γλώσσα σου στεγνή
ανίκανη να προφέρει ήχους
να προσπαθείς να την ερεθίσεις
με αλκοολούχα ψέματα
που τα σπρώχνεις στα σωθικά σου
για να περάσουν στο αίμα σου
και να σου ναρκώνουν τις αισθήσεις
…
τριγμοί από λαμαρίνες
σ' ένα άνυδρο τοπίο
χωρίς ορίζοντα κι ανάγλυφο κανένα

3. 9. 2χ4

Κ.Κ

(σαν υστερόγραφο)
…και κάνεις αυτό το ταξίδι
χωρίς την δυνατότητα επιλογής
μέσα σ' αυτή την έρημο των λόγων
στην ξεραΐλα αυτού του κόσμου
χωρίς αλληλεγγύη και επαφή
και με μόνη προοπτική το τώρα
με στεγνά χωρίς δάκρυα τα μάτια
και χείλη χαραγμένα από την δίψα
νεκρές όλες σου τις αισθήσεις
σ' αυτό το τοπίο χωρίς ήλιο
μ' ένα εκτυφλωτικό όμως φως
που είναι σα να έρχεται από κάτω
και κάνει τα πάντα να μην έχουν ίσκιο
και το θόρυβο ενός απόκοσμου αέρα
που ξεκινάει από πολύ μακριά
και φέρνει μόνο δεινά και στεναχώρια

Κ.Κ