(Ενέργεια + Πολιτική)
Είναι πολλά στα οποία κατέχουμε πρωτεία αξιοθρήνητα.
Σχετικά με την εξοικονόμηση της ενέργειας, φαίνεται να εξαντλούμε και να ξεπερνάμε και τα όρια της υποκρισίας.
Υποκρισία γιατί αναφερόμαστε σ' αυτό λαϊκίστικα, όταν φτάνουμε σε αδιέξοδο, από τις εξωτερικές πιέσεις της αγοράς πετρελαίου. Γιατί είμαστε, χωρίς καμία πρόβλεψη και πολιτική! Χωρίς καμία εναλλακτική λύση!
…
Δεν μιλήσαμε καθόλου, και αντίθετα επικράτησε η απόλυτη σιωπή για τέτοια ζητήματα, στην προεκλογική περίοδο, για την τοπική αυτοδιοίκηση Α' και Β' βαθμού. Ενώ θα μπορούσαν να υπάρξουν, στα μεγέθη τους κάθε φορά, πολλές και γόνιμες συζητήσεις και ιδέες γύρω από αυτά τα θέματα. Το ίδιο και κατά της τελευταίες Γενικές Εκλογές.
Δεν μιλάμε καθόλου, για την ανύπαρκτη στρατηγική της ΔΕΗ και για τα παιχνίδια που παίζουν, ανίκανες και επιλεγμένες, με μικροπολιτικές σκοπιμότητες ηγεσίες της και σε συνέργια φυσικά με την κεντρική εξουσία. Το παράδειγμα του κ. Παλαιοκρασά δεν άφησε καμία αμφιβολία και στους πιο αφελείς. Και ενώ ακουστήκανε σημεία και τέρατα, τα πράγματα έγιναν και γίνονται όλο και χειρότερα.
Δεν μιλάμε καθόλου, για την ανυπαρξία επιστημονικής έρευνας, με αυτή την προοπτική, στα Πανεπιστήμια και στα Πολυτεχνεία της χώρας. Και ενώ θα 'πρεπε και τα ΑΕΙ και το Κράτος, να ενθαρρύνουν και να επιβραβεύουν τέτοιες προσπάθειες.
Δεν μιλάμε καθόλου, για την διαμόρφωση ενεργοβόρου μικροκλίματος, από λανθασμένες, χωρίς ιδέες και φαντασία μελέτες, κυρίως όμως από την απουσία χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού, με όραμα, επιστημονική τεκμηρίωση, σωστή αποτύπωση της δυναμικής και των δυνατοτήτων, για τις Πόλεις και τις δραστηριότητές τους. Συνολικά των αποφάσεων και των επιλογών που τις καθορίζουν, σχετικά με την ενέργεια και την χρήση της. Το κυκλοφοριακό τους, για παράδειγμα, τους ελεύθερους χώρους, την πολιτική πρασίνου και τους τρόπους κατασκευής των κτισμάτων τους. Όλα, χωρίς καμία προστασία και καμία πρόβλεψη εξοικονόμησης ενέργειας, στο σχεδιασμό και στην λειτουργία τους. Ενώ μια σωστή αντιμετώπιση, θα βοηθούσε και με το παράδειγμα, που θα μπορούσε να εμπνέει και να εκπαιδεύει, και για πολλά άλλα. Να γίνει τρόπος ζωής.
Δεν μιλάμε καθόλου, για τα πρότυπα διαβίωσης και για τις εναλλακτικές δυνατότητες, που δεν προωθούνται και δεν προβάλλονται. Το ιδιωτικό αυτοκίνητο, παραμένει ένα από τα κυρίαρχα μέσα μεταφοράς και για λόγους προβολής και καταξίωσης. Ενώ θα πρέπει να ενθαρρυνθεί κι άλλο, η χρήση των μαζικών μέσων μεταφοράς, με λεωφορειοδρόμους παντού και τον καλύτερο σχεδιασμό των διαδρομών τους, αλλά και κυρίως, σαν τρόπος κοινωνικής συμπεριφοράς. Επίσης η μέριμνα, με ελκυστικό σχεδιασμό, των πεζοπόρων διαδρομών, στο εσωτερικό των Πόλεων. Με ενδιαφέροντα σημεία στάσης, με έργα τέχνης, σκιάδια, κρήνες, παγκάκια, σωστά επιλεγμένα είδη δένδρων και πολλά άλλα. Προκειμένου να ενθαρρύνουν τις πεζοπόρες μετακινήσεις. Για να αλλάξει ο κόσμος γύρω μας, πρέπει ν' αλλάξουμε κι εμείς οι ίδιοι. Να γίνουμε πιο αυστηροί με τα δικαιώματά μας αλλά και με τις υποχρεώσεις μας.
Δεν μιλάμε καθόλου, για την δυνατότητα ενοποίησης, των ακαλύπτων χώρων των πολυκατοικιών. Κάτι, που θα δημιουργούσε μια άλλη δυναμική στο μικροκλίμα τους, με τις ανάλογες φυτεύσεις και θα έδινε ανάσες ζωής αλλά και άλλες ποιότητες διαβίωσης. Με την αντικατάσταση των πολλών καυστήρων θέρμανσης, με ένα κεντρικό και μάλιστα με την χρήση "αερίου". Θα υπήρχε κατακόρυφη μείωση της κατανάλωσης πετρελαίου και επομένως, της δαπάνης θέρμανσης και ζεστού νερού, για κάθε διαμέρισμα. Αλλά και αισθητή μείωση της εκπομπής ρύπων. Η δημιουργία αυτού του ενδιάμεσου χώρου, θα λειτουργούσε ευεργετικά, από πολλές απόψεις. Όπως την μερική ανασύσταση της γειτονίας, για παράδειγμα. Ή την δημιουργία, υπόγειου χώρου στάθμευσης. Έτσι, τα θετικά και η εξοικονόμηση ενέργειας, θα ήταν κατά πάρα πολύ περισσότερα, από το ύψος της επένδυσης, για το όλο εγχείρημα. Θα μπορούσε αυτό να γίνει και με την οικονομική ενίσχυση ή και κάλυψη της πολιτείας, αφού με τον τρόπο αυτό "αγοράζει" τρόπον τινά χώρους πρασίνου, που είναι ανύπαρκτοι στα κέντρα των Πόλεων. Μια ευκαιρία, να δούμε από την αρχή και με τόλμη, κάτι που ποτέ δεν υπήρξε, για τις Πόλεις μας (με πρυτανεύουσα και οδηγό της καταστροφής την Αθήνα και κατασκευαστική φιλοσοφία, την αντιπαροχή και με απόντες τους αρχιτέκτονες και την Αρχιτεκτονική). Τον υπεύθυνο σχεδιασμό με προοπτική και υπευθυνότητα!
Δεν μιλάμε καθόλου, και δεν αναφερόμαστε στο ότι, ο πιο άτσαλος και ενεργοβόρος τομέας είναι το δημόσιο. Όλα τα κτήρια του Δημοσίου, είναι κακοσχεδιασμένα και κακοτοποθετημένα, υπέρ το δέον σπάταλα σε ενέργεια, και με συνθήκες δύσκολες και για τους εργαζόμενους σ' αυτά και τους πολίτες που τα επισκέπτονται, για κάποιες υποθέσεις τους.
Δεν μιλάμε καθόλου, για την αλλοπρόσαλλη στάση, στη χρήση και τις εφαρμογές, σχετικά με το "φυσικό αέριο". Ενώ διατυμπανίσανε την έλευσή του και σκυλοκαυγαδίσανε, τα δύο μεγάλα κόμματα, για το ποιος το κατάφερε πρώτος, στους κοινωνικούς άμβωνες, που είναι τα πορτοπαράθυρα της τηλεόρασης και κάποιες μικροδιαφημισούλες σχετικές με αυτό. Παραπέρα ούτε κουβέντα.
…
Είναι ατελείωτος ο κατάλογος, με τις ελλείψεις, την αδιαφορία και τις ανικανότητες, που μας οδηγούν στην κατασπατάληση της ενέργειας. Μερικά ακόμα επιγραμματικά είναι: η αυτόματα χαμηλή κοστολόγηση στο τιμολόγιο της ΔΕΗ, τις ώρες που η ηλεκτρική ενέργεια της "περισσεύει", τα μεσημέρια και τα βράδια, χωρίς όλες τις γραφειοκρατικές διαδικασίες που απαιτούνται για κάτι τέτοιο. Ώστε οι καταναλωτές να προτιμούν τις ώρες αυτές για να κάνουν τις ιδιαίτερα επιβαρυντικές χρήσεις. Και κάτι ακόμα που δεν είναι καθόλου άσχετο. Η διαχείριση των υδάτινων πόρων. Μεγάλο κεφάλαιο που έχει να κάνει και με την ηλεκτρική ενέργεια αλλά και με αυτό καθ' εαυτό το νερό, που πίνουμε και χρησιμοποιούμε. Και που είναι ένα ακόμα, τεράστιας περιβαλλοντικής, οικονομικής και κοινωνικής σημασίας μεγάλο κεφάλαιο και όπου τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο.
Αυτά όλα είναι ελλείμματα, για τα οποία θα έπρεπε πολλοί να ανησυχούν, αντί να δημαγωγούν και να λαϊκίζουν χαζοχαρούμενα.
…
Έτσι, ενώ ολόκληρη η λογική συγκρότησης, των σημερινών κοινωνιών, είναι βασισμένη πάνω στην κατανάλωση ενέργειας, δυστυχώς, το υπόστρωμα και η προετοιμασία μας, για την σωστή διαχείριση και την "εξοικονόμηση" της, πάσχει! Μοιραίοι πάντα και γραφικοί. Γιατί είναι, σε κάτι τέτοιες στιγμές κρίσης, που τα ελλείμματα και οι καθυστερήσεις, δείχνουν το πραγματικό μας πρόσωπο. Τις βαθιά νυχτωμένες και σουσουδίζουσες, ηγετικές μας ομάδες και τις διάφορες ελίτ. Το διατύπωσε εξ άλλου και πρώην υπουργός της κυβέρνησης: που τους είπε, συμπεριλαμβάνοντας και το εαυτόν του, καραγκιόζηδες! Και το συμπλήρωσε και πολύ γνωστό στέλεχος της αντιπολίτευσης, μιλώντας: για τους αριβίστες, τους αναρριχητές και τα... ψώνια, που πλαισιώνουν τις επιτελικές θέσεις.
…
Καταλήγοντας: βλέπουμε γύρω μας τι γίνεται και τι παιχνίδια παίζονται, σχετικά με τον έλεγχο των πηγών ενέργειας. Όλη η εξωτερική πολιτική της υπερδύναμης, σχετίζεται κύρια με τον απόλυτο έλεγχο γύρω απ' αυτό. Ακόμα και με τον πιο ανήθικο τρόπο. Τον Πόλεμο! Και με ορατές απ' όλους τις συνέπειες, που προσβάλουν κάθε έννοια αξιοπρέπειας και πολιτισμού.
…
Έτσι, για μικρές και ιδιαίτερα εξαρτημένες από το πετρέλαιο χώρες, σαν την δική μας: είναι ανάγκη η ανάπτυξη ενός μετώπου προστασίας, γύρω από την "Ενέργεια" και η συγκρότηση, ενός ευέλικτου δικτύου, με την συνεργασία του κράτους, των Πανεπιστημίων και άλλων φορέων, με γενναία χρηματοδότηση για μελέτες και εφαρμογές, γύρω από τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας. Ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες και τα τοπικά χαρακτηριστικά και προτερήματα. Αιολικά πάρκα, υδατοκρημνίσεις φυσικές και τεχνητές, γεωθερμικές πηγές, την μεγάλη ηλιοφάνεια με φωτοβολταϊκά κάτοπτρα, την απόδοση της πλεονάζουσας θερμότητας, από τις βιομηχανικές ζώνες, στις περιοχές κατοικίας, την επεξεργασμένη διαχείριση των απορριμμάτων και πάρα πολλά άλλα. Όλ' αυτά, θα βοηθούσαν και την απορροφητικότητα κονδυλίων από τα "πακέτα στήριξης", που αδικαιολόγητα αλλά όχι και ανεξήγητα, είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Τέτοιους όμως έχουμε, τέτοια κάνουνε!
Τα θέματα γύρω από την "Ενέργεια", αποτελούν για τις κοινωνίες μας, πολιτικό ζήτημα αιχμής. Οι επιλογές γύρω απ' αυτό, είναι ζήτημα κυριολεκτικά εθνικής σημασίας και γιατί όχι και ανεξαρτησίας. Μεγαλύτερο πάντως, από τις τιμές στα αγγουράκια και στις ντομάτες καταχείμωνα. Και που και αυτά ακόμα, απ' αυτό εξαρτώνται.
Σεπτέμβριος '07
Κ.Κ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου