Παραγίναμε! Το ανέκδοτο παρατράβηξε! Όλα ξεχειλώνουν, χάνουν την ετερότητα τους, μπερδεύονται. Δεν υπάρχει ανάγλυφο, προτεραιότητες, ιεραρχήσεις, κριτήρια, αξίες. Αυτά που υφίστανται τις μεγαλύτερες πιέσεις, είναι η ζωή και η καθημερινότητα των ανθρώπων, οι ανθρώπινες σχέσεις και το περιβάλλον. Δημαγωγοί, λαϊκιστές, ασύδοτοι διαφημιστές και "άνθρωποι" των ΜΜΕ, τεχνοκράτες, προαγωγοί πολιτικάντηδες, γραβατωμένοι λευκογιακάδες, εμπορεύονται τα πάντα. Η ανικανότητα, ο στείρος κομματισμός, το έλλειμμα ιδεών και στόχων μεσουρανούν. Και ο άνθρωπος είναι/γίνεται ο στόχος. Ξενιστής της αθλιότητας, του καθ' ενός αρπακτικού και στην τελική, πολιτισμικού επιβουλάτορα.
Το τραγελαφικό είναι, πως πολλοί την "έκαναν" προς τα εκεί που άλλοτε έφτυναν και άφριζαν εναντίον! Σημεία των καιρών!
O! Tempora, o! Mores!
Ας παρηγορηθούμε, πως οι άνθρωποι, κι άλλες φορές το έχουν αναφωνήσει αυτό και τα κατάφεραν να ξεφύγουν και να προχωρήσουν.
Μόνο η μεταφυσική πια μας έμεινε! Εκεί φτάσαμε!
…
Τα ίχνη όλης της μεταχουντικής περιόδου, ιδιαίτερα για τις δυνάμεις, που θα μπορούσαν να αποτελούν μια εναλλακτική πρόταση, χαρακτηρίζονται από την αποδόμηση a priori, έτσι για την αποδόμηση, από "πόζα" και μόδα, χωρίς κάποιο σχέδιο, χωρίς μια πρόταση. Χωρίς πολλές φορές ακροατήριο. Κάτι, που έχει το στοιχείο μιας αμήχανης "δεξιάς", πίσω από την "φασαρία", μιας "αριστερής" ρητορικής. Και όπως ήταν φυσικό, χάθηκαν πολλά!
Και εδώ υπήρξε μια πολύ μεγάλη αλήθεια, που επιμελώς αποκρύβεται. Στα καθ' ημάς, δεν υπήρξαν ιδέες και δεν υπήρξαν προτάσεις. Και αυτό αφορά όλους. Όλα παρέμειναν σε μια τυφλή ρητορική. Ένα είδος "σώου". Που και αυτό ακόμα, ήταν με σενάρια δανεικά. Δεν έχουμε παρά να δούμε, τρία πεδία, τρεις "τόπους κατάθεσης". Το Σινεμά, την Μουσική και την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Τρεις κολοσσιαίες αποτυχίες. Όσο για την πολιτική, …η αποτυχία! Αυτό πια αποτελεί κοινή πεποίθηση. Η αποτυχία, στη χειρότερη εκδοχή της, …δια της Απουσίας! Η Πολιτική απαξιώθηκε και ο κόσμος έχασε την πίστη και την ελπίδα του!
…
Κάτι που προσωπικά δεν δέχτηκα και δεν δέχομαι να αποδομήσω, σε καμία περίπτωση, είναι η δυνατότητα στο "παραμύθι", στο όνειρο, στο όραμα. Θέλω όμως, να τα εμπνέομαι , να τα ορίζω και να τα αποφασίζω μόνος μου. Να μην μου τα επιβάλλουν. Το ίδιο και όλους όσους υπάρχουν μέσα σ' αυτά. Η πεποίθησή μου είναι, πως απ' εδώ αρχίζουν όλα! Και είναι κάτι που πρέπει να ισχύει για όλους. Είναι αυτονόητο, πως αποτελούν δικαίωμα! Αποτελούν πολιτισμική κατάκτηση. Είναι ποιότητα! Είναι η Τέχνη της ζωής. Η Ζωή όταν οικοδομείται και αντιμετωπίζεται, ως ένα Έργο Τέχνης!
Ας παρηγορηθούμε, πως οι άνθρωποι, κι άλλες φορές το έχουν αναφωνήσει αυτό και τα κατάφεραν να ξεφύγουν και να προχωρήσουν.
Μόνο η μεταφυσική πια μας έμεινε! Εκεί φτάσαμε!
…
Τα ίχνη όλης της μεταχουντικής περιόδου, ιδιαίτερα για τις δυνάμεις, που θα μπορούσαν να αποτελούν μια εναλλακτική πρόταση, χαρακτηρίζονται από την αποδόμηση a priori, έτσι για την αποδόμηση, από "πόζα" και μόδα, χωρίς κάποιο σχέδιο, χωρίς μια πρόταση. Χωρίς πολλές φορές ακροατήριο. Κάτι, που έχει το στοιχείο μιας αμήχανης "δεξιάς", πίσω από την "φασαρία", μιας "αριστερής" ρητορικής. Και όπως ήταν φυσικό, χάθηκαν πολλά!
Και εδώ υπήρξε μια πολύ μεγάλη αλήθεια, που επιμελώς αποκρύβεται. Στα καθ' ημάς, δεν υπήρξαν ιδέες και δεν υπήρξαν προτάσεις. Και αυτό αφορά όλους. Όλα παρέμειναν σε μια τυφλή ρητορική. Ένα είδος "σώου". Που και αυτό ακόμα, ήταν με σενάρια δανεικά. Δεν έχουμε παρά να δούμε, τρία πεδία, τρεις "τόπους κατάθεσης". Το Σινεμά, την Μουσική και την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Τρεις κολοσσιαίες αποτυχίες. Όσο για την πολιτική, …η αποτυχία! Αυτό πια αποτελεί κοινή πεποίθηση. Η αποτυχία, στη χειρότερη εκδοχή της, …δια της Απουσίας! Η Πολιτική απαξιώθηκε και ο κόσμος έχασε την πίστη και την ελπίδα του!
…
Κάτι που προσωπικά δεν δέχτηκα και δεν δέχομαι να αποδομήσω, σε καμία περίπτωση, είναι η δυνατότητα στο "παραμύθι", στο όνειρο, στο όραμα. Θέλω όμως, να τα εμπνέομαι , να τα ορίζω και να τα αποφασίζω μόνος μου. Να μην μου τα επιβάλλουν. Το ίδιο και όλους όσους υπάρχουν μέσα σ' αυτά. Η πεποίθησή μου είναι, πως απ' εδώ αρχίζουν όλα! Και είναι κάτι που πρέπει να ισχύει για όλους. Είναι αυτονόητο, πως αποτελούν δικαίωμα! Αποτελούν πολιτισμική κατάκτηση. Είναι ποιότητα! Είναι η Τέχνη της ζωής. Η Ζωή όταν οικοδομείται και αντιμετωπίζεται, ως ένα Έργο Τέχνης!
Δυστυχώς πολλοί και πολλά, νοθεύουν ένα τέτοιο δικαίωμα, προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα ρόλο και τα προνόμια που εξυπακούεται. Και υπάρχουν τέτοιες προσφορές.
Διεκδικώ λοιπόν, την δυνατότητα και την επιλογή, να μπορώ να λέω "ψέματα" στον εαυτόν μου! Αρνούμαι κατηγορηματικά, να μου τα φτιάχνουν και να μου τα υπαγορεύουν άλλοι! Το θεωρώ ως την απόλυτη χειραγώγηση! Κανένας "σκοπός", δεν μπορεί να αγιάσει, ένα τέτοιο "τρόπο". Αλλά και θεωρώ ως την απόλυτη αλλοτρίωση, την ανάθεσή τους σε μόδες, θρησκείες ή σε κόμματα.
Η μεγάλη ποιότητα προκύπτει: όταν πολλά απ' αυτά /τα "ψέματα"/ το καταφέρουν να συναντηθούν και ν' αποτελέσουν κοινή πίστα επικοινωνίας. Είναι τότε, που όλα γίνονται σχέδιο, προτάσεις, Επανάσταση! Ιστορία! Ζωή! Και είναι τότε δυνατόν, να επηρεαστούν καθοριστικά οι συσχετισμοί.
ΠΡΟΣΟΧΗ! H Τέχνη, είναι ένα ψέμα που λέει την Αλήθεια, έλεγε ο Picasso. Με αυτό το νόημα το "ψέμα".
…
Διεκδικώ λοιπόν, την δυνατότητα και την επιλογή, να μπορώ να λέω "ψέματα" στον εαυτόν μου! Αρνούμαι κατηγορηματικά, να μου τα φτιάχνουν και να μου τα υπαγορεύουν άλλοι! Το θεωρώ ως την απόλυτη χειραγώγηση! Κανένας "σκοπός", δεν μπορεί να αγιάσει, ένα τέτοιο "τρόπο". Αλλά και θεωρώ ως την απόλυτη αλλοτρίωση, την ανάθεσή τους σε μόδες, θρησκείες ή σε κόμματα.
Η μεγάλη ποιότητα προκύπτει: όταν πολλά απ' αυτά /τα "ψέματα"/ το καταφέρουν να συναντηθούν και ν' αποτελέσουν κοινή πίστα επικοινωνίας. Είναι τότε, που όλα γίνονται σχέδιο, προτάσεις, Επανάσταση! Ιστορία! Ζωή! Και είναι τότε δυνατόν, να επηρεαστούν καθοριστικά οι συσχετισμοί.
ΠΡΟΣΟΧΗ! H Τέχνη, είναι ένα ψέμα που λέει την Αλήθεια, έλεγε ο Picasso. Με αυτό το νόημα το "ψέμα".
…
Τον εσωτερικό μας κόσμο /την ψυχή μας κάποιοι τον λένε, άλλοι την συνείδησή μας/ θα πρέπει να τον φροντίζουμε, τουλάχιστον, όσο φροντίζουμε τα δόντια μας, τα μαλλιά μας, το ντύσιμό μας ή το βάρος μας. Και θα πρέπει να φροντίζουμε, να τον τροφοδοτούμε με απαντήσεις αλλά να του δίνουμε και την δυνατότητα να αναπνεύσει και με ερωτήσεις. Ένας πολιτισμός που έχει μόνον απαντήσεις, δεν είναι πολιτισμός αλλά ένας καρπός, που από άγουρος, γίνεται απότομα ώριμος και σαπίζει. Δεν ξέρει, τι είναι να έχει χυμούς και να είναι χρήσιμος.
...
Τώρα. Όλοι όσοι έπαιξαν και παίζουν, σ' αυτό το "τσίρκο" που ζούμε, δεν συμπεριλαμβάνονται στα σχέδιά μου, στο δικό μου "παραμύθι". Δεν συμπεριλήφθηκαν ποτέ, όσο και αν έκανα το λάθος να το προσπαθήσω κάποιες φορές. Και δεν θέλησα και δεν θέλω με τίποτα να συμπεριληφθώ, στα δικά τους "παραμύθια"! Είναι όλα, τ' αποτελέσματα μιας περίπλοκης και με πολλά προσωπικά στοιχεία, συμπτωματολογίας περιστατικών, αντί του δημιουργικού αποτελέσματος, προτάσεων και σχεδίων, με χαρακτηριστικά συλλογικότητας και αίσθηση της Ιστορίας. Κατέληξαν έτσι όλα, καθόλου τυχαία, παρασιτικοί μικροοργανισμοί, που εξυπηρετούν τη συντήρηση ενός λάθους. Είναι όλοι και όλα, το άλλοθι, για όλη αυτή την καταστροφή που βλέπουμε και ζούμε!
Τώρα. Όλοι όσοι έπαιξαν και παίζουν, σ' αυτό το "τσίρκο" που ζούμε, δεν συμπεριλαμβάνονται στα σχέδιά μου, στο δικό μου "παραμύθι". Δεν συμπεριλήφθηκαν ποτέ, όσο και αν έκανα το λάθος να το προσπαθήσω κάποιες φορές. Και δεν θέλησα και δεν θέλω με τίποτα να συμπεριληφθώ, στα δικά τους "παραμύθια"! Είναι όλα, τ' αποτελέσματα μιας περίπλοκης και με πολλά προσωπικά στοιχεία, συμπτωματολογίας περιστατικών, αντί του δημιουργικού αποτελέσματος, προτάσεων και σχεδίων, με χαρακτηριστικά συλλογικότητας και αίσθηση της Ιστορίας. Κατέληξαν έτσι όλα, καθόλου τυχαία, παρασιτικοί μικροοργανισμοί, που εξυπηρετούν τη συντήρηση ενός λάθους. Είναι όλοι και όλα, το άλλοθι, για όλη αυτή την καταστροφή που βλέπουμε και ζούμε!
1.4.2χ7
Κ.Κ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου